Anlatılmaz yaşanırmış bende öğrendim,öğreniyorumda..Bazen öyle karışıktır ki her şey,anlamını yitirirsin.
Ne istedim? Neler kaybettim? dersin.
Bazen hayal kurarsın yaşamak istediğin şekilde ama beceremezsin.
Gemilerini kağıttan yapar,hayallerinin batışını izlersin.Hatta bir bakmışssın hayatın en acımasız sahnesindesin.
Çok çok seviyorum ayrılamam dersin ama bir bakmışsın ki,bir kenarda unutuluvermişssin.En önemsediğin değer verdiğin o çok sevdiğin kişi tarafından yok sayılıp umursanmazsın.Yine de elinden gelen sabrı göstermeye çalışır,arayıp sormasada,görmesemde,umursanmasamda sevdiklerimin resmini kalbime çizdim der sabrına devam edersin.
Hayat bu olsa gerek, yaramıda seviyorum,yarayı açana değil açtırana hamd olsun diyorum.Sıkıntılarım beni güçlü kılıyor,o halde yorulmak yok yola devam diyorum.Ellerimi semaya kaldırıyor,diz çöküyorum.Gözyaşlarımı avucuma saklıyorum,kalbimin kanayan yanını diğer yanıma emanet ediyorum ve hala dik duracak gücü verdiği için Yüce Rabbime Şükürler Ediyorum.

Onca kalabalığın içinde duyulmazsa çığlığın,en çok değer verdiğin duymazsa sesini,anlamaz güvenmezse sana,kendince sevgi sandığı hükmetmekse sevdiğine,yüreğin paramparça olmuş,canın acırken,umursanmazsan değer verdiğin tarafından.
Gözündeki yaşın dönmüşse sele,hayal bile kurmaya korkar olmuşsan,kalbin,aklın ve en önemlisi ruhunla sevmişken inandıramazsan sevdiğine,bağırsanda haykırsanda duyulmazsa çığlığın, bu yalan dünyada susmak en güzel cevaptır anlayana..
Sessiz bir bekleyiştir susmak.
İçine ateş düşmüş mavi bir deniz gibidir susmak.
Susmak konuşmaktır aslında anlayana,harfsiz,kelimesiz,cümlesiz.
Bazen susmak gerekir, kelimelerin bittiği yerde..Hayatı akışına bırakıp çekip gitmek arkana bile bakmadan.
Sustum suskunluğum beni susturana armağanım olsun..........