Ben YARIM, Sen YARIM..Her sey YARIM..Sevdik YARIM...Kaldık YARIM..Seven YARIM, Sevemeyen YARIM...
Bir alem ki, anlayan da anlamayan da,insan gibi yaşayan da yaşamayan da YARIM, caresiz ve aciz...
Dertler sırada...Gam,lar ardında..
Bir hayat ki, ya sevmişsin, beklemekten, özlemekten tükenmişsin...ya da cok sevilmişsin, lakin deger bilmemiş...Ya deger bilecek insan henüz yememiş aklını, ya da deger veren sen, bilememişsin insan denilen mahlukun degerbilmezliğini...Gün gibi bitmeye, solmaya yüz tutmus hayatlar da sen uslanmamışsin...Her gidene üzülmüssün de gidenlerin hicbiri el sallamamış sana veda ederken...
Sevdiklerine üzgünüm derken sen, sevdiklerin güle güle demiş sana hic düşünmeden...Bir hayat ki, sen yorarken birilerini, hayat da yorulmadan oyunlarını oynamış sana... hic usanmadan, hic bikmadan...Şimdi işler kalmış YARIM..cözülmek ister lakin, kader denilen talim, terbiye eder seni... koyar nice engel önüne nitekim...öyle ki,
kalmak ve savasmak icin cok gec...gitmek icin se erken ..diye söylenir olmus yürekler...
 
 

 
 

Funda paylaşım için tşkler  emeklerine sağlık

 

Güzellik, bakmayı bilen gözdedir sevgilim. Artık kendime layık olanı seçebiliyorum sayende. Bir insanın gözlerine bakıp, kalbini görebiliyorum her seferinde. Eskisi gibi değilim. Neden mi senden çok daha öndeyim? Herkesin dünyası kendi gördüğü kadardır sevgilim. Sen önüne bakarken, ben uzakları ezberledim. Sen olup bitenlerle ilgilenirken, ben olmayanın izindeydim. Çivi çiviyi sökermiş, yalnızlığı kanatan hüzünlü şarkılar, yalnızlığa iyi gelirmiş. İşte ben bu şekilde hayata karşı direndim. Keşke bana akıl vereceğine, aklımı alacak kadar beni sevseydin. Ben, bir çocukluk edip büyüdüm işte! Sen büyümüşsün ama doğmamışsın bile. Ben, senin doğrundum sevgili. Ötekiler gelip geçerdi. Sen doğru olanı değil, geçerli olanı seçtin. Terk etmek kazanan olmaya yeter zannettin. Bana, bir veba busesi bırakıp gittin; bak şimdi yerini başkaları aldı. Bu aşkın vebası sende, busesi bende kaldı. Seçtiğin yolda sana mutluluklar diliyorum. Unutmak alışmaktır. Unutursun demiyorum… Ama alışacaksın biliyorum...

Mutluluğun nağmelerini duydum bir an sanki Kaldırımlara düşen yağmur damlalarıyla Baykuşlara konak oldu virane gönlüm Lütfuna müptela olduğum aklım Sende kaldı Yeryüzünde bir mecnun gibi boynu bükük Tebessümlerle karışık düşer kaldırımlara gözyaşlarım Bir ağır imtihan ki yaşadığım, bedenim bir yerde ruhum bir yerde Kaderim karıştı kederime, yağmurlarla yıkandı gönlümün yolları Ahımın efganımın feryadı bir ok gibi deler karanlığı Hayatımın efsunu silindi kalbimdeki hayalin içinden Yürüyorum kaldırımlarda sessizce yolumu bilmeden Ve yağmur damlaları iliklerime kadar hayat veriyor an be an Özledim seni yaşamak, sağanak yağmurlar altında özgürce Hasretlerim hasretlerimi kovaladı ardı ardına İnci ve mercanlar düştü soğuk kaldırımlara avuçlarımdan Kopan tespih taneleri gibi dağıldı umutlarım her yana Yüzümdeki hüzne düştü acılarımın karanlık gölgesi Yağmur, yağarsın, taşlar bile can kesilir boy atan filizlerle Düş kalbime haydi, ıslaklığınla yeşersin yeniden, taşlaşan umutlarım Kaldırımlara düştü umutlarım yağmur, sen gittin izin kaldı __________________
Ölüm kadar soğuktur ayrılıklar.
Adamın üstüne lapa lapa yağar...
Ve şairler her mevsim kar ağlar.
Üşütmüyor beni dışımdaki kar,
içimdeki yokluğun kadar.

Gittiğin benimse bittiğim diye başlıyor sana yazdıklarımSana duyurmak istediklerim…Yanlış okumuyorsun yalanda değil…Bitmek yok sanırdım senden önce…Sevmekse boş…Ama öyle değilmiş işte…Sevmekte varmış bitmekte…Hemde öyle bir sevmek ki ;Canın gibi her şeyin gibi…Hemde öyle bir bitmek ki ;Ölsem bundan iyi…Nerdesin şimdi ? Kimlesin ? Hangi yürektesin ?Bilmiyorum ama isterdim…Eskisi gibi her şeyinden haberdar olmak senden bir haber değil de en çokta yanında olmak…Bak yine doldu gözlerim…Gittiğinden beri oluyor böyle…Ansızın dolduruyor bir şeyler Yaşlarsa içime içime akıyor…O kadar özledim ki…Sen aklıma geldiğinde nefesim bile hissedilmiyor bedenimde…O kadar çok özledim ki…Artık rüyalarda yetmiyor tıpkı hayaller gibi…Daha başka ne denir ki ?Seni çok seviyorum…Sana söylediğimden senin bildiğinden daha çok hemde…Bitmeyecek ama böyle giderse beni bitirecek olan bir sevgiyle…

Nasıl hissetiysem öyle yaşadım ben aşkımı,yüreğimi teslim etmiş olsaydım sana aşk olmazdı onun adı. Böyle yaşadım ben hep,sen beğensende beğenmesen de.Hesaplı aşklar bana göre değil.. Ne verirsem ne alırım? sorusunu soranlardan olmadım,senin için attı yüreğim,bunu söylemektende hiç gocunmadım..Umutlarımı verdim sana,hayallerimi verdim..Bir gelecek düşledim seninle hata mıydı? Yarım aşkları,kaç-kovala oyunlarını,göstermelik dargınlıkları bırakıp bir kenara bu günü dolu dolu yaşarken,yarına dair umutlar besledim.Hepsinde ''SEN'' vardın,sensiz olmayacaktım.. Bugünü de yarını da seninle yaşayacaktım,olmasan bile yaşatacaktım..Bu hayatta ne olacaksa iyi yada kötü birlikte karşılayacaktık..Bazen türk filmi tadında bazen gerçeğin tam ortasında yaşayacaktık,Birbirimize güç verecektik,hayata karşı direnme gücünü birbirimizden alacaktık.Ruhumu verdim sana,bedenimi verdim olmadığın zamanlarda ruhumu bıraktım sana yalnız kalmayasın diye çünkü sensiz olmazdı benim tuhum içimi sıkıntılar basardı.Müebbete mahkum bir hükümlü gibi bedenime tünel kazıp firar etmeyi düşünürdü hep.Bu yüzden özgür bırakırdım onu,ve ruhumun gideceği tek yer her zaman senin yanındı sevgilim..Ya bedenim?Gözlerim gördüğü hiçbir şeyi ayıramazdı sensizken,ellerim dokunmazdı hiçbir şeye,yürümzedi bacaklarım senin olmadığın yollarda..Oysa her dokunuşum,yeniden doğuşum olurdu bedenimin..Hayatımı verdim sana.. CAN deseydin onuda alırdın benden,gözümü bile kırpmazdım.. Zaten aşk bu değilmidir?Sevgiliye dokunduğun anda ''ölsem umurumda olmaz'' demek değil midir aşk...Bunu diyemiyorsan neden yaşıyasınki aşkı?Bütün bunlar yetmedi sana biliyorum,yetseydi eğer şimdi bunları yazıyor olmazdım zaten.İsyan sanma bunları,ben hayatı kendimde arıyorum.. Belkide küçücük bir şey yeterli olacaktı herşey içim.Gönllüydüm yoldan çıkmaya,çıktımda..Senin için değil kendim için yaptım bunları,sonunda acı olsada...