Ve bazende Yazıcak bir Söz Bulamasın-Yazdıran Gitmiş ,- Şair susmuştur ..Kelimeler anlamsız Sözler hep B/aşka aşk/lara ilham olurOysa Kalemimden akan mürekebim bir seni YazmalıydıŞimdi iki Kelimeyi bir araya GetiremeyenBir acemi aşı/ğın yazarı gibiyim Yokluğunda Bilesin Yarrrrrr .. 

Artık seni aramayacağım...Bunlar sana son sözlerimdir!Bir daha olmayacağım yanında. Sevinç ve heyecanla sarılacağımız bir buluşma da olmayacak artık.Kendinle gurur duy, ben vazgeçtim...Biliyorum, aynı şeyi defalarca söylemek çok saçma. Yine de bilmem kaç milyonuncu kere çok sevdim seni. Incittiysem şayet, lütfen affet...Kırdıysam bilmeden, beni bağışla...Ve kırdığın için, ve incittiğin, ve ağlattığın, ve beni böylesine saçmasapan bir ruh haline soktuğun için kendinle gurur duyabilirsin!Başın göğe ersin, boyun büyüsün, gönlün olsun... Yenildin de, yoruldun de, zaten hiç sevmedin ki de...Ne istersen söyle!Ben artık vazgeçtim...

Seninle olmanın tek yan etkisi ne biliyor musun?Nereden bileceksin?Sen benimle hiç olmadın ki. Olsaydın avuçlarım terlemezdi... Isırmazdım dilimin ucunu... Özlemezdim seni yanımdayken.Kıskanmazdım.Korkmazdım yollarda yürümekten. Islanmazdım yağmurlarda... Yıldızlara aya dert yanmaz, böyle her şarkıda serhoş olmazdım.Korkmazdım seni kaybetmekten ayaklarım kan revan atlardım sandaldan denize... Ve her kulaçta haykırırdım seni..Ama SEN hiç benimle olmadın ki...YA AKLIN BAŞKA YERLERDEYDİ YA YÜREĞİN.

Ve Artık MUTLULUK Kokan GÜLÜŞLERİM Yok Yüzümde...Bir YORGUNLUK Taa İçimde...Vazgeçmişliklerim Var Vazgeçemesem de...Kaderden Bir BEKLEYİŞ Olmayacağını Bile Bile...Ama Yinede ''ÜMİTLENİYOR'' İnsan İşte...Anlamıyor ki YÜREK ...Söz Geçmiyor Ne ''KALBE Nede KADERE.

İnceden Bir Acı Saplanır Kalbine..!Önce Yutkunamazsın...Sözler Boğazına Düğümlenir,,,,Sonra Nefes Almakta Güçleşisin... SonraYanağının Islandığını Ve Gözlerinin Sessizce Ağladığını Hissedersin...Sen "AŞK" Dersin ACI hatırlatıverir Kendini... "AŞK ACIDIR" Der Gibi...! Sonra Dalarsın Onunla Yaşadığın Günlerin Hayaline... Bazen Aptalca Gülümsersin... Bazen İnceden İnceye Sızlar Yüreğin.... Yağmur Gibi Yağar Gözyaşların ....Anlayamazsın Ve Kendini Çaresizliğin En Dibinde Bulursun..!Birisi "AŞK" Dese ACIR İçin İçten İçe...!O Başkası İle Gününü Gün Ederken Sen Sadece Her Gününü ZEHİR Eder....Bir Çaresizliğin İçinde HEP ÖLÜMÜ BEKLERSİN...! AŞK İŞTE...! ÖLÜMÜNE SEVERSİN..

Eğer Yalnızlığın Ayazında Titriyorsa YÜREĞİN,YÜREĞİNİ al ve Gel SEVGİLİ..Gecenin en Suskun Saatlerinde Paylaşırız Sessizliği..Anlatır GÖZLERİN, İncinen RUHUN Kimsesizliğini..Yıldızlar Kayarken Tüm Dileklerimi Unuturum GÖZLERİNDE..Hüzünlerimize Meze Olur Tüm Şarkılar..SEN bir Kere Çal Yeter KALBİMİN Kapısını..İÇİMİN en Derin Köşesinde AĞIRLARIM SENİ...

BєkLєmєk"Bir Yarayı Kanatmak qibidir. Hєr Gєçєn Saat , Hєr Gєçєn Gün O Yarayı Kanatır.. An GєLir Sєvdiğinin SöyLєdiği Bir Söz Yaranın Yєrini , MutLuLuğa Bırakır..An GєLir SöyLєdiği Bir KєLimє Kuruyan Yaranı Kanatır.Ama Birgün GєLir ki Hєrşєy SonLanır..Gєriyє Sadєcє Vazqєçєmєdiğin Aşk vє KabuLLєnєmєdiğin YaLnızLık KaLır..

Gittin... gidişini görmemek için gözlerimi kapattım. Öğlesine acıdı ki içim, tutup koparsalardı kolumu, bacağımı bu kadar acı duymazdım. Acım yaş olup akmalıydı gözümden. Ağlayamadım... Gittin... gidişini önlemek için tutmalıydım ellerinden. Ellerim değilmiydi her dokunuşunda seni ürperten? ! ürperirdin yine biliyorum. Bir kez dokunsam, bir kes tutsam ellerini, gitmek için biriktirdiğin bütün cesaretin kaybolurdu. Tutamadım... Gittin... bir yıkım gibiydi gidişin. Sen adım, adım uzaklaşırken benden çöküp kaldı bedenim olduğu yerde. Nice terk edişlere dayanan bu yürek bu kes yenilmişti. Bu kadar zayıf değildim ben, kalkmalıydım. Kalkamadım... Gittin... oysa ben geldiğin gün gideceğini biliyordum. Hazırdım gidişine. Kaçak zamanları yaşıyorduk. Zaman bitecek ve sen gidecektin. Bense gidişinin ertesi günü hayatıma kaldığım yerden devam edecektim. Edemedim... Başlayamadım... Gittin... bir şey söyledin mi giderken? ‘KAL’ dememi istedin mi? Son bir kez ‘ SENİ SEVİYORUM ’ dedin mi? ‘BEKLE BENİ DÖNECEĞİM’ dedin mi? Beynim öylesine uğulduyordu ki... Duyamadım... Gittin... Nereye gittiğin önemli değildi. Binlerce kilometre uzaklarda dahi olsan, iki metre ötemde de fark etmiyordu. Artık yoktun ve asıl bu düşünce beni felç ediyordu. Kurtulmalıydım senden, bu yokluğun duygusundan kurtulmalıydım. Kurtulamadım... Gittin... unutulanların arasına katılmalıydın. Anıları bir sandığa koyup hayatı bir yerinden yakalamalıydım. Bu aşk noktalanmalıydı, bu sevdadan vazgeçmeliydim. Yapamadım... Gittin... bir okyanusun ortasında, tek küreği kaybolmuş sandalda dev dalgalarla boğuşan bir denizciyim artık. Bil ki; Sevmekten vazgeçmedim seni, bil ki seninle birlikte sevdanıda taşıyacağım yüreğimde. Bil ki seni... unutamadım...

Derin bir insanım ben...Herkes anlayamaz...Gülümsemelerim kahkahalarım çoktur.....Ama bir o kadarda üzüntülerim, kederimhayal kırıklıklarım da çoktur.....Hepsini gülümsemelerimin arasına saklar, kendime mutluluk maskesi yaparım..... İyiyim derim soranlara,bir şeyim yok her şey yolunda derim.....Ama kimse bilmez yorgunluğumu,suskunluğumu , sessizliğimi , kızgınlığımı ,dargınlığımı , kırılmışlığımı icimde yanan yangını, vurup giden Fırtınamı, ve en başta hayallerimin intiharını...Dedim ya herkes anlayamaz..

Ne GÜZEL' dir..Dört gözle BEKLEDİĞİMİZ bir haberin gelmesi.. AĞRININ dinmesi... Yıllar sonra bir gün bir yerde, ÇOCUKLUĞUMUZDA annemizin bizim için yaptığı kurabiyelere rastlamak.. YAĞMURDAN sonra açan GÜNEŞ.. BUZ gibi sokaktan, SICACIK eve girmek..YORGUNLUKTAN bitmişken, YATAĞA uzanmak..Tuttuğunuz TAKIMIN, ezeli RAKİBİNİ yenmesi..Kızgın kumlarda uzun uzun yattıktan sonra,BEDENİ denizin serinliğine bırakmak..Sabah, KIZARMIŞ EKMEK KOKUSUYLA uyanmak..Bir doktor muayenehanesinin kapısından, ŞÜPHELERİ dağıtmış olarak sevinçle çıkmak.. Yaz sıcağında,Bir öğle uykusunun MAHMURLUĞUNU, Buz gibi bir dilim karpuzla atmak.. Sabah uyanıp, o gün TATİL olduğunu hatırlamak.. "Artık bitti" derken sizi ARAYIVERMESİ..Yaşlı ana babanızın, Hala çaldığınız KAPININ arkasında ya da Hattın öbür ucunda olması.. Fırından yeni çıkmış ekmeğin KÖŞESİ..Onunla ilk kez YALNIZ kalmak..Uzun bir YÜRÜYÜŞTEN sonra karşınıza çıkan bir çınar altı.. Sabahtan beri ayağınızı VURAN ayakkabıları çıkardığınız an.. Sudan bir sebeple KÜSTÜĞÜNÜZ arkadaşınızla barışmanız..Yıkanmış, ütülenmiş, Mis gibi kokan YATAK TAKIMLARININ koynunda uyumak..Bir sandalın kenarına oturarak, bacakları DENİZE sallandırmak.. En ÖNEMLİSİ;NEFES almak, Duymak, Yürümek, Görmek, Anlamak,Anlatabilmek.. Ne GÜZEL' dir.. Ve..Ne GÜZEL' dir SEVDİKLERİNİZDEN alacağınız;Sımsıcak bir MERHABA..Bazen, bunların DEĞERİNİ anlamak için,YAŞARKEN ölmek gerekir..YENİDEN DOĞMAK için, BUGÜN güzel bir gün..MERHABA..!!

DEĞERİNİ bilerek, YOK SAYMAYA çalışanlara ise HADDİNİ bildireceksin..Fındık kabuğunu DOLDURMAYAN işlerle; boğuşmanı sağlamaya çalışan insanları, SİLECEKSİN defterinden..GÜLÜŞLERİNİ çalmaya kalkanları, çıkaracaksın hayatından..İLİŞKİLERİ; bir yük haline getirenleri, UZAKLAŞTIRACAKSIN yanından ve.. ilişkinin MUTLULUK getirmesi gerektiğini yazacaksın kafana..Velhasıl; onca YILINI vererek, IŞIL IŞIL bir enerji deposuna çevirdiğin BEYNİNİ düşünerek,BEYİNSİZLERE ezdirmeyeceksin kendini..KARTAL olacaksın, KARTAL;YILAN' larla birlikte SÜRÜNMEYECEKSİN..!!

Bir kadını ağlatmak çok zor değildir aslında.Kadınlar her şeye ağlayabilir;bir filme, bir şarkıya, bir yazıya…En az erkekler kadar yani!Ama bir kadını yürekten ağlatmak zordur.Eğer bir kadın yürekten ağlıyorsa,ağlatan onun yüreğine ulaşmış demektir.Ama o yüreğin değerini bilememiş olacak ki ağlatan,gözünü bile kırpmadan teker teker batırır iğnelerini yüreğe!İşte o zaman koca bir yumruk gelir oturur boğazına kadının. Yutkunamaz, nefes alamaz;çünkü o koca yumruk canını çok acıtır.Gözleri buğulanır kadının sonra.Ağlamayacağım, der içinden. Ama engel olamaz işte.Çünkü yüreğine ulaşmıştır birileri ve iğneler saplamaktadır.. Bu acıya ne kadar karşı koyabilir ki bir kadın. İnce ince süzülür yaşlar gözünden; önce birkaç damla, sonra bir yağmur seli… Ve kadın ağlar; hem de çok!Sanmayın ki gidene ağlar kadın!Gidenin giderken koparttığı yerdir onu ağlatan,orada bıraktığı yaradır.O yaranın hiç kapanmayacağını,kapansa bile izinin kalacağını bilir kadın;o yüzden ağlar.Ama bilir misiniz, ağlamak kadınları olgunlaştırır.Her damla, daha çok kadın yapar kadınları.Her damla bir derstir çünkü.Bazen kadınlar ağladığında çoğu insan, ağlama niye ağlıyorsun ki, değmez onun için derler. Bilmediklerindendir böyle demeleri.Çünkü yürekleri acıyan kadınlar ağlamazlarsa, ölürler.İçlerindeki zehirdir onları öldüren!Ağlayarak o zehirden kurtulur kadınlar,o irini temizlerler yaralarındaki!Çünkü bilirler, o irin temizlenmezse iltihaba dönüşür yaraları.Dönüşmemesi lazımdır oysa. O yüzden de bolca ağlarlar.Zaman geçer sonra. Kadınlar kendilerine sarılmayı öğrenirler. Umarım öğrenirler,yoksa ruhlar sapkın yollara çarpar kendini.Sapan ruhların doğru yolu bulması da yeni acılar demektir.Bunu bilir kadınlar,o yüzden eninde sonunda öğrenirler kendilerine sarılmayı…Çok ağlayan kadınlar, bir çok şeyden vazgeçen kadınlardır aslında. Her damla olgunlaştırır kadınları evet amaolgunlaştıkça o safça inandıkları aşk gerçeği onların gözünde küçülür.Küçüldükçe değerini yitirir ve işte o zaman kendilerine sarılıp,yeni bir kadın yaratırlar kendilerinden.Güçlü, yenilmez, mağrur ve aşka inanmayan…İnsanlar soruyorlar çoğu zaman ;neden bu kadar çok bekar kadın var diye;hepsi kariyer derdinde olan.Çünkü inançlarını yitirdi o kadınlar.Zamanında yüreklerine o kadar çok iğne saplandı ki, o kadar çok ağladılar ki! Artık kendilerinden başka bir doğru olmadığına inanıyorlar, o yüzden kendilerine sarılıyorlar.Çünkü biliyorlar ki sarıldıkları adamlar onları hak etmedi;hem de hiçbir zaman!Hep bir çıkarları oldu sarıldıkları adamların.E.. o zaman niye sarılsınlar ki!Niye sarılalım ki!Etrafınızda yürekten ağlayan bir kadın varsa bilin ki olgunlaşıyordur.Bilin ki, gerçekleri kabul etmeye başlamıştır.Bilin ki, artık aşkın olmadığına inanmıştır.Bilin ki, sarılacak tek bir doğrusu kalmıştır.O da kim, ne diye sormayın artık.Çok ağlayan kadınlar,eninde sonunda kendilerine sarılırlar çünkü!