İnceden Bir Acı Saplanır Kalbine..!Önce Yutkunamazsın...Sözler Boğazına Düğümlenir,,,,Sonra Nefes Almakta Güçleşisin... SonraYanağının Islandığını Ve Gözlerinin Sessizce Ağladığını Hissedersin...Sen "AŞK" Dersin ACI hatırlatıverir Kendini... "AŞK ACIDIR" Der Gibi...! Sonra Dalarsın Onunla Yaşadığın Günlerin Hayaline... Bazen Aptalca Gülümsersin... Bazen İnceden İnceye Sızlar Yüreğin.... Yağmur Gibi Yağar Gözyaşların ....Anlayamazsın Ve Kendini Çaresizliğin En Dibinde Bulursun..!Birisi "AŞK" Dese ACIR İçin İçten İçe...!O Başkası İle Gününü Gün Ederken Sen Sadece Her Gününü ZEHİR Eder....Bir Çaresizliğin İçinde HEP ÖLÜMÜ BEKLERSİN...! AŞK İŞTE...! ÖLÜMÜNE SEVERSİN..

 Hani bir dün gibi durulurken güneş pencereme* Bir Akşam kızıllığı gelip ateş oldu gözlerim de* Devrederken kalbim geceye tüm yalnızlığı* Karanlık bir gece de durup vuruldu bu gece- Puslu bir sabaha eş masmavi bir gökyüzün de- Uyanırken bedenim sabahın ilk ışıklarına- Gözlerim durup durulmuştu, bir gece mavisine- Hayal dünyama eş bir özgürlüktü belki de* Puslu bir sabah dı beni öylesine güldüren* Ve mutlu eden ayrı bir güzellikti gözlerim de* İçime gizlediğim bir tutkuydu sanki hisettiğim* Ve Puslu bir maviye eş güzellikti istediğim- Her istediğimin olmadığı bu yaşam tarzın da- Mavi bir deniz enginliğin de kaybolurken ben- Yine masmavi bir gökyüzü eşliğinde uyanmıştı- Kendine suskun ve üzgün, mahşeri sevdam* Bir insan hiç görmeden sevebilir mi, ya da* Hiç bilmeden bir isim verebilirmi sevdiğine* Maviye bulanıp da inşa edebilirmiydi gecelere* Kim bilir belki de puslu bir maviydi gözlerimde- Gökyüzü ile güneşin birleşip de ardından- Sözleşip de gözlerim ile kalbimin tam ortasına- Maviden bir şehir kurduğu kocaman bir deniz de- Adeta sudan yapılmış bir yol olduğum gece de* Puslu bir sabahtın gözlerimde.

Hani olur da bir günHasret çökerse gözlerineSakın ha ağlamaSavurma gözyaşlarını rüzgaraOnca yaşadığın hayata inatSöz ver kendine, üzülmeHayatın deminde varsa da ayrılıkBoş ver sen yine de üzülmeözlem senin, hasret seninBeklediğin pencere bileSenin emrinde her geceİster çekersin hasretiİster silersin özlemiHayat senin, yaşam seninDünya batmışsa bileKime neKime ne ölen ölmüşGiden gitmiş yüreğindenAlan almış payınıVerip verişdirmiş gönlünüYolun açıkYollar uzun da olsaSana neVuran vurmuş kalbineAlıp götürmüş seni deBoş verHiç olmadıHiç yaşanmadı sayZor da olsa unutmakKolay değilse de bırakmakÖnce gökyüzüne, sonra daYağan yağmura inatBir kalemde silBir kalemde çiz kendiniArdına bakmadan,düşmedenAyakta kalıpGecelere bırak kalbiniBırak kiYağan yağmur bileDursun gökyüzündeYükselen yüreğineŞiddet olsun bu geceEyy deli Rüzgar essKonuş, susma bu gece.

Biri olmadan, öbürü olmazmış. Bu böylece yazılsınmış.Bir Rus köyü'nde iki balık yaşarmış. Biri turuncu veİri, öbürü korkak ve İnce. Bütün çiftler de böyledirbiraz düşününce.İri sormuş birgün. 'Madem bütün bu denizler birbirinebağlı, niye biz seninle sadece bu kıyıdan ötekineyüzüp duruyoruz? Kendimizi bir akıntıya bıraksak, yenisularda yüzsek, başka balıklar yesek daha mutlu olmazmıydık?' Hak verdi İnce. İnceliğinden sırf. Çünkü onunmutluluğu için, İri ve o kıyı yeterlidir. Gerisi havasu değişikliğidir ki, insan bundan beslenemez.Balıklar hiç...Katıldı yine de, düştü İri'nin peşine. Akıntıyabıraktı kendini. Bunlar beraberce, İstanbul veÇanakkale boğazlarını geçtiler. Geçerken eğlendiler.Fakat bir balıkçı, akşam yavrularına balık götürmekiçin suya ağ atmıştı. Ve bizimkiler farkına varmadanbu ağa takıldılar. Daha doğrusu İri takıldı. İri ya.İnce de sıyrılıp çıktı. İnce ya, bırakıp gitmedi. Heminceydi hem aşık. Kemirip ağları, kurtardı İri'yi. 'E,tabi, ben bu ağlara takılacak kadar güçlü kuvvetlideğilim, eriyip gidecek gibiyim' diyerek, onungururunu da okşadı. Aşkta, en yanlış şeyler bilemantıklı gelir insana. Tabi balıklara da... Çünkü aşk,suyun içinde de aşktır.Derken, bizimkiler soğuk denizlere kavuştular. Fakatİnce, alışık değildi bu serin sulara ve hastalandı.Pulları dökülüyordu hergün ve gün geçtikçe daha dayavaşladı. Hatta durdu birgün. Atlantiğin ortasında.Ya döneceklerdi ve İnce kurtulacaktı. Ya da tek bedenedüşeceklerdi. Çünkü herkesin Küba'ya kadar yüzeceknefesi kalmayabilir. Hele hastaysa. İri, Küba'yagitmeyi seçmeden önce, biraz düşündü. O düşündüğü sürekadardı sevgisi, ki o da çok sayılmazdı. En baştasıkılan oydu köyün kıyısından. Demek aslında gitmekistiyordu İnce'sinin yanından. Ama bizimki bu durumuanlamadı. Ve onunla Küba'ya varmak için son çabalarlayüzdü. İnsan, sevdiğiyle geçen zamana doyamadığı kadaraşıktır. Balıklar da...'İki dakika daha beraber yüzmek, tek başına sağlığınakavuşmaktan iyidir' bile dedirtir aşk insana.Dedirttiği gibi İnce'ye. İki dakika kadar yüzdü veöldü. Yukarı doğru çıkarken zayıf gövdesi,kılçıklarına kadar mutluydu ve gülüyordu. Koca birbalina onu yuttu, bunu da biliyordu. İri, tek kaldıama, suyun ucunda Küba vardı. Var gücüyle yüzdü.İnce'yi unuttu. İnce'yi unuttuğu kötü oldu. Çünküonlar birbirlerine 5 saniyede bir, nereye gittiklerinihatırlatıyorlardı ve şimdi 10 saniye geçmişti vekatiyen hatırlamıyordu. Ne İnce'yi, ne Küba'yı ne deadının İri olduğunu. İnsana adını başkalarıhatırlatır, balıklara da...O yüzden kayboldu derin sularında Atlantiğin. Ve kocabir balina onu da yuttu. Fakat mucize bu ya, balinanınmidesinde İnce'yi buldu. Meğer onları yutan aynıbalinaymış, İnce ölmemişmiş, tam tersi mideninsıcaklığında dirilmişmiş. Ama oradan çıkarsa ölecek.İri de oradan giderse, nereye gittiğini ve adınıunutucak. O yüzden, artık ikisi de buradalar. Ne farkeder. İnsana sevdiğinin yanı cennettir. Sevmedenhiçbir şeyin tadı olmadığını, bu hikayeyi bilen bütünbalıklar bilir.Ya insanlar?

nasıl olmalı biliyormusun içimdeki yaşamgözlerime baktığındagözlerimdendamla damla düşmeli bakışarıhiç kırpmadan göz kapaklarınıakmalı yüreğimedirhem dirhem süzülüpinşa etmeli kendini kalbimeetmeli kibir bakışınabir andabir ömürüfeda etsinkalbimyanmalı gerektiğinde yokluğumdakorkmalıhani o kaybetme korkusu var yaateş gibi düşmeli yüreğinegittiğimdehiç gelmeyecekmişim gibitelaşe kapılıpsavurmasını bilmeli rüzgaraortalığı birbirne katıpçılgına dönmeli bir andahani dillerinden gelmese bilesöyleyemese de içindeki ateşi yüzümesadece bir eli ileanlatmalı dünyasını sevdiğinesusmayı bilmeliama sustuğunda bilebir çok şey anlatabilmeli gözlerimeanlatabilmeli kiher baktığımda onaiçime ateşler düşssün her dakikasakin olmalı yanımda olduğun dabütün hırçınlığınıyokluğuma saklamalı ben gidincebir adım yer değiştirsemher adıma bir hesap yapmalı gözleriylebazen de alınmalı yüreğimekırılmalı hani uzak kaldığımdagönül koyup darılmalı sevdiğinebir söz söylemese bilebir bakışıylaanlatmalı içindeki kışıüşüdüğü gecelerdegözü pek olduğu kadar dakarartmasını da bilmeli gerektiğindekorkutup yüreğimititretmeli ellerimihani varlığı kadar dayokluğunu da hissetirmeli kalbimehisstirmeli kikaybetme korkusunuyaşadığı kadar dayaşatmasını da bilmeli sevdiğinesevdiğim kadar da sevildiğim olmalıailem olmalısırdaşım olmalı her istediğimdegeçip karşıma dinleyipdinletmesini de bilmeli gerektiğindecan olup candan olmalı kaderimegüzel görünüp parlamalı gözlerimeama her şeyden öncekadın olmalı kalbimdedüşlerde değilgerçek olmalı sevdiğimuzakta değilyanımda olmalı geleceğimolmalı kikadınım olsun kaderim.

Bir söğüt gölgesinde beklemek seni sevdiğimBilirmisin ne zormuş öyle özleyerek sevmekSabahlara dek hayal edip seni istemekVe ısınmak seninle zemheri bir gecedeAynı taşı bulup oturmak seninle aynı yerdeVe aynı ayın, aynı ışığın da beklerken güneşiSarılmak bir birmize bir dalın altın da baş başaBırakmak kendimizi dağa taşa, rüzgarlaraGece körlüğün de yaşarken seni gökyüzün deKimseler görmeden saklanmak seninleGizlenmek, nefes olurken kaderimizeKonuşalım seninle gözlerimizleKimi zaman da bir ay olmak düşlerimizdeSen en aydınlık bölgesi güneşin rengindeBen ise en karanlık gölgesinde bir yetimSen ise uzaklarda görmeden sevdiğimHangi nehirden bir çağlayan vazgeçer deHangi toprak suyuna hasret kalır,Ve ağaçlar büyür de dalına özlem duyarsaYüreğim de hasret, dudaklarımda ise adın kalırBir söğüt gölgesin de beklemekse hayatBeklerimTüm takvimlerden vazgeçmek ise kaderVazgeçerYine severim…..