Hayattan beklentiler üzerine!!
 



 
"Öyle bir geçer zaman ki"
 


 
Hem kendisini geliştirmeye üşenmiş hem de
 
her konuda ukalalık yapan bireyler var mıdır
 
etrafınızda? Onları farketmek için araştırma
 
görevlisi olmaya falan gerek yok aslında!
 
Güya kaderine teslim olmuştur bu insanlar!
 
Gerekçeleri ise hep aynıdır, “az ile yetinmek”
 
ama neden? Karım ev işlerini ihmal etmesin,
 
yeter! Kocam evine ekmek getirsin, yeter!
 
Amaaan, aşk bizden geçmiş, yeter! Kıyafet
 
tercihim yoktur, sıcak/serin tutsun, yeter!
 
Akıl verme sus kafam şişti, yeter! Başımı
 
sokacak bir barınağım olsun, yeter! Avize de
 
neymiş bir lamba salla odayı ışıtsın, yeter!
 
Yediğim önümde yemediğim arkamda daha
 
ne isterim, yeter! Herkes dokuz ay on günlük
 
değil mi, insanlığım bana yeter! Gazete
 
okuyorum ya kültürüm bana yeter!
 
Yeter tabi, kapasitenize göre bunların hepsi
 
sizin doğrularınız çünkü!
 
Ve tamamen yaşama dair algı kapılarınızı ne
 
ölçüde açık ya da ne ölçüde kapalı
 
tuttuğunuzla alakalı!
 
Yani öyle, ben böyleyim, ne yapayım bu
 
kişilik meselesi, değişemem” kolaycılığına
 
sığınmalar falan gerçeği yansıtmıyor!
 
Tamam, kimi insan çok sevecen, diğeri ise
 
çok soğuk yapılı olabilir!
 
Yine bir başkası az konuşmayı seven, diğeri
 
aşırı konuşma düşkünü olabilir!
 
Ancak bütün bu kişisel farklılıklar toplumsal
 
hayatın önünüze getirdiği rolleri
 
üstlenmenizi engellemez!
 
Öyle ya, bütün bir hayatı tamamen kendinize
 
odaklanarak geçirecek değilsiniz ya!
 
Hem kendinizle beraber başkalarını da
 
mutsuz etmeye ve bu şekilde
 
cezalandırmaya hakkınız var mı?
 
Karamsar olmaktan ve olayların hep kolay
 
yönlerini düşünmekten kendinizi kurtarmalı
 
ille de pozitif olmalısınız!
 
Kendisi mutlu olan insan, çevresine de
 
mutluluk hormonları yayacak ve yaşanılan
 
hayata neşeyle birlikte kalite de
 
yansıyacaktır!
 
Çünkü hayata gülümsemek için çok haklı bir
 
nedenimiz var!
 
Çünkü hayat çok kısa!
 
Çünkü öyle bir geçer zaman ki, boşa
 
akıttığınız zamana sonra çoook pişman
 
olursunuz! ...