Nazardan korkarım ben. İyi değildir göz değmesi. Ne zaman içim içime sığmasa, ne zaman kalbim en azgın dereler gibi çağlasa, ne zaman hayattan zevk alsam, ne zaman çiçeği, böceği bile sarmak istesem korkarım. Bilirim ki nazar değecek, bilirim ki göze gelecek. Korkarım, susmak isterim. Saklamak, saklanmak isterim. Kimseler görmesin, bilmesin diye. Çünkü Nazardan korkarım ben. İyi değildir göz değmesi.
                                                   
  İçimde böylesine ılık, böylesine ferahlatıcı bir rüzgâr eserken, oturmak isterim tenha bir sahilde. Ay ışığının üzerine vurduğu durgun denizin kenarında izlemek isterim yakamozu, dilimde sevda türküsü. Bir ateş yakmak isterim ki sevgilinin aşkıyla yanan kalbim ateşin kavurduğu odunu görüp ibret alsın. Ki kalbimde bir daha asla odun olmasın. Hep sevdasını hatırlasın, hep sevdası için atsın. Gizlenirim tenhalara, saklanırım. Hep içimde kalsın isterim mutluluğum, uçmasın bir yerlere, gitmesin. Nazardan korkarım çünkü. İyi değildir göz değmesi.
                                                      
 Kem gözlü derlerdi eskiden. Bakışlarıyla taşı çatlatanları duymuştum. Kıskanç, haset. Korkarım işte onlardan. Bilirim ki gıpta edecekler. Bilirim ki kıskanacaklar. Bilirim ki istemeyecekler. Sakınırım bu yüzden, gizlenirim. Hani bazen için kan ağlarken sen güler gibi yaparsın ya. Mutlu olduğum zamanlarda tersini yaparım ben. İçim içime sığmaz ama ben timsah gözyaşları dökmek isterim. Nazardan korkarım çünkü. İyi değildir göz değmesi.
                                                     
 Ama olmaz, yapamam. Yıllar sonra yakalamışken mutluluğu haykırmak isterim dağlara, derelere. Sular sevdam için çağlasın isterim. Kuşlar sevdam için ötsün. Çiçekler O’nun için açsınlar dalında. Türküler O’na yakılsın. Herkes bilsin, duysun isterim. İçimdeki “bana sığmayan ben”, kırsın isterim zincirlerini, Hür olsun, özgür olsun. Sevdasına koşsun. Ama bilirim ki kem gözlüler dolanmakta. Bu yüzden korkarım nazardan ben. İyi değildir göz değmesi. İyi değildir göze gelmeler.
                                                     
Yüregimize ,sewdamiza ,sewdiklerimize, sewenlerimize,NAZAR degmesinn...

    
Gönülden seven insan, kalpten kalbe açılan yolla kolayca ulaşır. Gönüllere taht kurma ustasıdır. Gönül eri olan insan, güzel insanlar yetiştirerek binlerce yüreklere aşı yapar. Bu aşılar sayesinde gönüller sevgi ocağına döner.
                Gönül insanının işi sevgidir. Gönül insanı gönüller kapısının anahtarının huzur ve güven, mutluluğun şifresinin sevgi olduğunu bilir. Sevmeyen gönül insanı olamaz. Gönül insanlarının iletişim ve diyalog becerileri yüksektir. Gönül insanlarına herkes ulaşabilir. Bunların sözlerinden daha çok davranışları etkilidir.
                Gönül insanları yaratılanları yaratandan dolayı sever. İnsana, hayvana, ağaca, çiçeğe, kurda, kuşa, güle ve bülbüle akan ırmak gibidir. Onlar son durakta sevdiğine kavuşmayı arzular. Onun hasretiyle yanar tutuşur. Vuslat anını iple çeker. Gönül evi bazen sağır, bazen kör, bazen dilsiz olur. Toprak gibi her şeyi içine alıp kendisine dönüştürür. Kusurları örter, hataları kendinden bilir. Gönül insanı affetmeyi sever. Yanlış kararların öfke anında verildiğini, öfkenin de nefse verilen bir ödül olduğunu bilir.
                İnsanları tanımak, özelliklerini bilmek zorundayız. Ârifler dört çeşit insan tipinden bahsederler. Birinci tip insan; Bilir ancak bildiğini bilmez. Bu insan ihmalkârdır. O halde ona hatırlatın. İkinci tip insan; Bilmez ve bilmediğini de bilmez. Bu insan akılsızdır. O halde bunu bırakınız. Üçüncü tip insan; Bilmez ancak bilmediğini bilir. Bu insan cahildir. O halde ona öğretiniz. Dördüncü tip insan ise; Bilir ve bildiğini de bilir. Bu insan âlimdir. O halde onu takip ediniz. 
                Gönül insanları, önce bedenimi mutlu edeyim de sonra ruhumu diyenlerin gerçek huzuru kaybedebileceklerini hatırlatır. Gerçek mutluluk kaynağının ruhu doyurmaktan geçtiğini bilir. Kalbimiz iyilik ve güzellik mekânı olmalıdır. Gönül eğitiminin çileli olduğunu, sevmenin, yardım etmenin, affetmenin, nefsi yenmenin, insanlara hizmet etmenin zor ve büyük mücadele gerektirdiğini söyler. Gönül insanları sabretmenin erdemini, mücadele ruhunun kalplerde diri tutulması gerektiğini, hak bildiği yolda dosdoğru gidenlerin sonsuz mükâfatlara ereceğini bilir, söyler ve yaşar.
Bugün bir açı doyurdun mu? Bugün bir gönül kazandın mı? Bugün bir yetimin başını okşadın mı? Bugün bir hastayı ziyaret ettin mi? sorularına cevap bulamamamın acısını yüreğinde hisseder.

                          KALBiMMM..

 

Gözyaslarimin gizli sebebi benim Bitsin artik su sayisiz günler derim Hergün kavusmamiz icin dua ederimSeni cok özledim canim  KALBiM...

Sende gurbettesin bende gurbette Birgün kavusuruz bizde elbette Düsüncelerim aklim hep sende Seni cok özledim KALBiM...

Ne cok istedim suan boynuna sarilmakBoynuna sarilip seni koklamak Ellerini tutup hic birakmamak Seni cok özledim KALBiM...

Zamanim seni düsünmekle geciyor Hatiralrin resimlerin yetmiyor Hep uzakta oldugun aklima geliyor Seni cok özledim  KALBiM...

Sensizlik benim büyük derdim Seni cok özledim canim sevgilim Inan bana buna yemin ederim Seni cok özledim KALBiM...

Abone oldun rüyalarima Deliye dönerdim rüyalarda olmasa Birgün sarilacagim gercekten kollarina Seni cok özledim KALBiM...

Seni düsünerek ben uyumaz nöbet tutarim Gökyüzüne bakarak yildizlari sayarim Bazen seni düsünerek oturup aglarim Seni cok özledim  KALBiM...

Sanki hep seninleyim senle yasiyorum Senle yatip senle kalkiyorum Bunu hep bilki seviyorum Ben seni inanki cokkk Özeldim KALBiM..
             
 

 
ÖZLEDİM SENİ
 
Toprağın yağmur damlasına
Hasret kalıp çatladığı gibi,
 
Çiçeğin görmediği güneşten
Yapraklarını döktüğü gibi,
 
Yuvasız kuşların yuvasını
Özlemle aradığı gibi,
 
 
 
Özledim seni
Senin beni özlediğin gibi
 
Özledim seni
Yıldızları özleyen
Katran geceler gibi.
 
 
 
 Girerken kara toprağa
Gözlerini kapadigin gibi 
 
Tıpkı senin beni özlediğin gibi...
 

Emegine Yüregine saglik tutku adminemm...

süper payla$imlar sewerek okuyorumm...