SUSTUM
 
Ne kadar susulacaksa o kadar sustum! Kendimle konuşuyorum şimdi yalnız... Yalnız yüreğimle dokunuyorum sesime Kimse duymuyor... SustumSustu dudağımdaki şarkı, gözlerimdeki şiir Yaraları yalayan rüzgar Sokaklarında kahrolduğum şehir Gözlerim konuşuyor yalnız! Sustum! Bin ah sürüp dudaklarıma Ne kadar susulacaksa o kadar sustum! Sustu benimle deniz, sustu deli dalgalar, sustu martılar... Umutlarımı sarıp rüzgarlara uzaklara savuruyorum her gece Yıldız yapıp serpiyorum gökyüzüne kimse görmüyor... Saçı ağarmış hayaller nemli kirpiklerle bulutlandığında gözlerim gökte şimşek olup çakıyorum Kimse görmüyor...Sustum! Tuz basıp yaralarıma! sustum İçinde volkanlar taşıyan bir derviş gibi yaslanıp yalnızlığın duvarına gül döküp kalabalıklara kimsesiz geziyorum gönül ülkemi her gece kimse bilmiyor...
Sustum! Sustu benimle gök, sustu dağ, sustu toprak acılar konuşuyor şimdi yalnız yaralı gönlümün sızıları konuşuyor Tutup öldürüyorum içimdeki sevdaları bir bir atıyorum uçurumlardan kimse görmüyor Sustum!
Saçlarını kokluyorum rüzgarların Dudaklarından öpüyorum hayatı İçimde incecik bir sevgi ürperiyor Sarı hüzünler dökülüyor gönül bahçeme Gelmiyor beklediğim bahar Yaralar merhem tutmuyor Gözyaşı olup dökülüyorum kaldırımlara mendil silmiyor yağmur dinmiyor sevdiğim bilmiyor Sustum Sustu benimle sarı sabır,
sustu hasret, sustu zaman Sustum Yalnız gözlerimle dokunuyorum hayata kimse duymuyor Sustum! İçimdeki dalgalar kabardıkça volkanlar gibi Sustum Sustu dudaklarım, sustu gözyaşlarım Sustu gözlerimdeki şiir Gönlümdeki nehir Bulutlar haykırdı isyanımı Şimşekler haykırdı Sadece ben duydum
Sadece ben Ey beşiğini sallayıp boğduğum hayat Kucağımda büyütüp öldürdüğüm sevgi Yaralar merhem tutmuyor Geceler avutmuyor Ben sustum Acılarım konuşuyor yalnız ben sustum! Susmuyor yüreğimi kavuran kasırga Pencereme vuran yağmur damlaları Susmuyor her gece dışarda inleyen rüzgar Gelmiyor bahar kuşlar sevinmiyor Yıldızlar küs ay üzgün Güneş doğmuyor
Acılar dinmiyor İçimde binlerce şiir kanıyor her gece Kimse bilmiyor Sustum! Sustu benimle sarı sabır, sustu hasret, Sustu hayat Sustu zaman Acılar konuşuyor yalnız Acılarım konuşuyor Kimse duymuyor... Duymuyor... Duymuyor... Artık kimse beni duymuyor...
Emeğine Yüreğine Sağlık Canım Sevgiler....
 

 

                                       SUSTUM
Karşılığında yalanlar,aldatmalar riyakarlıklar getiren.... Her güzel ve hayırlı sözleri söylememek için SUSTUM.... Özümle, samimi kalbime her açılan yaralardan dolayı.... Suçlu olan sadece öven ve mutluluk veren bu dilim ise SUSTUM.... Artık söz söylemek ve haklı olmak haksız olanların hakkı ise.... O hak olanı hak sahiplerine vermek için SUSTUM.... Dünyada olup yaşayarak dilin zehirini saçmak evla ise.... Ben dünyada değil sözümü ahirette söylemek için SUSTUM.
 
 
Ne kadar susulacaksa o kadar sustum! Kendimle konuşuyorum şimdi yalnız... Yalnız yüreğimle dokunuyorum sesime Kimse duymuyor...
 
 
Emeğine Yüreğine Sağlıkk...

Matemim asıl senin Yüreğine sağlık..

Özlüyorum Öyleyse Varım Hayattayım
 
Özlüyorum öyleyse varım, hayattayım.Hayatın bize sunduğu olağanüstü nimetlerin farkındayım. Bu ne hoş yolculuk? İyiki yola çıkmışım. Sonuç mutluluksa ve mutluluk bir yolculuksa pişmanlığa izin vermemeli. Asla pişman değilim. Şu kısa hayatımızda mutluluğu iyi ki ertelemedik. Birbirimizin yoluna çıkmakla ne de iyi ettik...

Yüreğim böylesine bir sevgiyle doluyken ölümcül bir hastalığa yakalanabilir miyim? Bu sevgiyi yaşamak kaderimizde varmış. Ancak bu yaşadığımız, bildiğimiz bir sevgi değil. sevgiden  de üstün bir şey. Özenli, kıskandıracak, masum ve duygusal bir sevgi. Çılgınca... Ömrümüz arttı. Bir "gül" bu yolculuğa ne kadar renk katabilir bilmiyorum. Ben yine de her sabah yollarına gül döküyorum. Çünkü sen, yaşamaktan yorulduğum bir anda geldin bana. Hoşgeldin..  Hayatım seninle anlam buldu. Ve her şey seninle başladı. Sen olmasaydın her şey, hiçbir şey olurdu. Sensiz geçen anlarımda kayda değer bir şey yok. Sen yoksan, fena halde tenhalardayım...

Özlüyorum öyleyse varım, hayattayım. Seni, hayatı sevdiğim gibi seviyorum. Aklımda, fikrimdesin. Fikrimin ince gülüsün. Sen bensin, ben de sen. Sen bendesin, ben sendeyim. Hayatta hiç kimseyi senin kadar sevmedim. Hayatta hiç kimse beni senin kadar sevmedi. Bundan daha güzel bir denklem olur mu? Bundan daha büyük bir mutluluk varmı? Seni sevmek, güçlü olmanın kaynağıdır... Tutunacağım bir daldır. Senin gibi birine kolay rastlanmıyor bu zamanda.. Hayatımda ilk kez bir şey farkettim ve de sende farkettim. "Seni Seviyorum" demenin mutluluğunu...

Anladım ki, bu iki sözcük, söylendikçe büyür ve anlamının çok daha ötesinde bir anlama kavuşur... Bu iki sözcük öylesine bir sihir taşır ki; hem söyleyeni, hem de söyleneni mutluluğun doruklarına taşır. Sözüm söz... Seni sevmeden geçirdiğim bir günüm olursa (ki olmayacak) . Seni seviyorum. Tartısı yok bunun. Bilinen hiç bir ölçü birimi ile ölçülemiyor. Hatta mukayese bile edilemiyor. İnsan en çok kendisi biliyor, hissediyor ne kadar çok olduğunu... Ben biliyorum. Seni ne kadar çok sevdiğimi ileride daha iyi anlayacaksın. Ancak, o gün bu gün değil...

Özlüyorum öyleyse varım, hayattayım. Ancak, gözlerini ve seni görmeden geçen her gün zarardayım... Çünkü, benim için "seni görmek" demek, dünyanın tüm çiçeklerini bir arada görmek demek. Dertten, kederden uzak bulutların üzerinde dolaşmak demek... Gökkuşağının 7 rengine dokunmak demek... En güzel şarkıyı söylemek, en güzel resme bakmak, en güzel şiiri okumak demek..Seni görmek demek, akıp giden zamanda sonsuzluğa bir çentik atmak demek... Ölmemek demek...

Özlüyorum öyleyse varım, hayattayım. Sabahın köründe ayaktayım. Gözüme uyku girmediği zaman, sen giriyorsun içeri gönül kapımdan. İlk aklıma gelenimsin. İlk önce gözlerini görüyor, gülüşünü hatırlıyorum. Çünkü ben, senin yüreğini gördüm. Kimsenin görmediğini gördüm. İşte bu yüzden dualarımı gönderiyorum. Ve daima söyleyecek bir çift sözüm var sana. Bıkmadan usanmadan tekrarlıyorum. Seni seviyorum.. Sabah rüzgarları mutlaka getiriyordur. Yüzünde Bir serinlik duyarsan anla ki benim nefesimdir. Anla ki, yüreğim bir kuş gibi "pır pır" ediyordur. Sebebi sensin... Bu nedenle, yeni güne seninle başlamak bir ihyaçtır benim için. Biliyorum seni ne kadar sevsem azdır. Eksiğim bu benim..Çok, hem de çok özür diliyorum...

Özlüyorum öyleyse varım, hayattayım. Nefes alıp veren her insan, yaşadığını sanır değil mi ? Oysa, yaşamak ile yaşadığını zannetmek farklıdır. Yaşadım diyebilmek için "sevmek" gerek. Ben yaşadığımın farkındayım... Çünkü, içim dışım sen. Yorulmayacağım seni sevmekten. Yeter ki yüreğinde nokta kadar yerim olsun. Çünkü’sü yok, nedeni yok sevmenin. Zamanı hiç yok. Ben seni bu kadar seveceğimi hiç düşünmedim. Ben, ben olmaktan çıktım. Herkes beni ben zannediyor ama yanılıyor. İnadına "sen" diye açıyorum bütün telefonları ve "Seni seviyorum" diyorum. Nereye gitsem seni de götürüyorum.  
Nereye baksam sen. Dört mevsim baharsa eğer, gülüşünden. Gülüşünden aydınlanıyor, gülüşünden umutlanıyorum. Dünya yeniden kuruluyor..Nerede olursan ol, ne yaparsan yap, sen benim dünyamın merkezindesin. Sevginin gücü üzerimizde bizim..Bu öyle bir güç ki, tüm dünya bir araya gelse değişmez. Çünkü, seni benden çok kimse özleyemez, düşünemez, üzülemez. Acak, yine de daha çok sevmeliyim seni. Rehavet yok, yılmak yok..Kimse bana yetişmemeli. Ya benden çok seven biri çıkarsa? Senin gibi birini tanıdığımiçin kendimle gurur duyuyorum. İyi ki varsın. Sen Milat’sın... Artık her şey senden önce, senden sonra...

                                                   Sevgiler...Kalp