Yeni YıLdan Bir BekLentim Yok Ama Yeni YıL İçin TemenniLerim var. DiLerim Ömürden Geçen Bir Sene oLmaz Sadece. Herkesin GönLündeki Gibi oLmasından Ziyade, Herkesin Birbirini AnLayabiLeceği, HoşgörüLü VE MerhametLi İnsanLarın Artacağı Bir YıL oLsun. Dünyaca Barış VE Daha GüçLü uLusaL BirLikteLik DiLerim. Kimse öLmesin, Kimse Üşümesin, Kimse Ağlamasın, AyrıLmasın...SağLık Huzur MutLuLuk oLsun İşte.. DENİZ

İyi ki Varsın 

Acıyan yerlerini öpecek biri varsa hayatında...Önemli olmaz düştüğün yerler,Atıldığın kuyular,Aldığın yaralar,Yalan çıkan bildiğin tüm doğrular...İşittiğin tüm kötü sözlerin yeri bile çabuk iyileşir o zaman...Nasihat etmeden,Küçümsemeden dinleyen,Anlatırken bile geçecekmiş gibi gelen,Yuva sıcaklığında bakışlarıyla ısıtan...Seni olduğu gibi kabul eden,Değiştirmeye çalışmayan.İstediğin kalıplara uymasan daSeni SevmektenVazgeçmeyen...Biri varsa eğer;Korkma incinmekten...Bırak sıyrıklar olsun dizlerinde..!Öper ve geçer...!

Bazen içimden ; bazı insanlara ''görüşürüz '' yerine , '' işin düşerse yine beklerim '' demek geliyor ! Hayatınızda böyle insanlara yer vermemeniz ve hep ,iyi ki varsın dediğiniz insanların olması dileğimle...
Kalp

Konuşmak bir ihtiyaç olabilir ama,
 
                           susmak bir sanattır.
 
                                                   Goethe
 
 

 
 
 





 

Hayat Hep Bıraktığın Yerden Başlar 

Sen, şimdi bizim sokaktan geç,Bütün solgun çiçekler açar.Hanımeli kokar,Menekşe kokar,Karanfil, papatya kokarSen kokar yollar,Bahçeler sen kokarSokak sen kokarAyak sesinden tüm kaldırım taşları uyanırKerpiç evler, tepeden tırnağa,Sana boyanır….Sen, şimdi bizim sokaktan geç,Kuşlar gökyüzünü kaç defa öper,Kaç kanat bırakır maviliklereBilemezsin!Bir bulutun memesinden emer yağmuru toprak,Sonra emzirir bütün ağaçları,OtlarıVe ne varsa suya susamış yeşil.Sen, şimdi bizim sokaktan geçKarıncalar güneşi ağızlarında taşırKelebekler umutlara tutunur,Uzun ömürlü şarkılar,Bin yıllık türküler mırıldanırlarHer biri bir düşün elinden tutarBütün iklimlere mavi bir yolculuk başlarGülüşün düşer çocukların yüzlerine,Gülüşün!Yüzleri çukurlaşır çocuklarınYüzleri derinleşir,Umutsuzluğun nabzı yavaşlar,Kalbi dururBir annenin gözlerinden mutlu şiirler doğarYağar yanağına sevinçli yaşlarVe sonra hayat, hep bıraktığın yerdenYeniden başlar..
Şiir : Serkan Uçar
 
"BİTTİ'' dediğin anda , Yeniden başlarmış insan... Başka yerde,başka şekilde, başka hayatlarla... Mutsuz ,tedirgin ama "YENİDEN"..Ve bitti dediğinde durduğunu zannettiğin herşey; Yeniden yepyeni güzellikler için çarpmaya devam edermiş... Yani nefes alıyorsa insan ; UMUT var demekmiş...
Kalp

Susuyorum Artık

Ne keyifle okuduğum şiirler ezberimde, Ne de bağıra çağıra söylediğim şarkıların sözleri. Dalgın gözlerle,yürüdüğüm caddelerde kayboluyorum… Sonsuz bir inatla sarıldığım radyodan gelen o harika melodilerinde tadı yok. Peki ya o yağmurda, iliklerime kadar ıslanmalarımı kim çaldı benden? Bilmiyorum! Susuyorum artık… Sustukça susuyorum. Sustukça, üzerime gelen insanlardan kurtarmak için ruhumu,Suskunluğuma sarılıyorum. Ama yine de saplanıyor yüreğime bazı kelimeler. Bazıları da acıtıyor üstelik… Sessiz geceler benim için sığınılan bir liman sanki.Kendimi bulup bulup kaybettiğim karanlıkta, Şöyle bir uğradığım kelime hazinem de bir anlam ifade etmiyor.Düşünüyorum da,bu güne kadar hep; gibi yazmışım, Gibi okumuşum, gibi söylemişim ve en önemlisi; gibi sevmişim… Elbette hiçbir şey, ben ol deyince olmaz. Bunu biliyorum ama zaman da geçiyor hızla. Tükenmez sandığım bütün sözler bitiyor ve Ben de yavaş yavaş tükeniyorum… Onca yıldan sonra; Hayata dair ne kaldı ki elimde? Kocaman bir hiç! Öyleyse neden bunca çaba, neye bunca isyan… Öyle anlamsızki yaşadığım hayat. Her şey az sonra gerçekleşecekmiş gibi duruyor, Elimi uzatıyorum tutmak için, kayboluyor. Benim dışımda kopuyor bütün kıyametler Ve ben kendime uyan bir kıyamet beğenmiyorum… Kalbime bir kurşun sıkacak gönüllü katilimi arıyorum Ya da yüreğime su serpecek elin sahibini… Toprağa ateşi düşürecek, Denizi yakamozlarla süsleyecek sesin sahibini… Artık basit şeyler bekliyorum yaşamdan. Örneğin, kimselerin bilmediği sırlarım olmalı ölürken… Kimselerin gitmediği sokaklarım olmalı… İçimi kanatan özlemlerle yaşlanıp, Sonra da sessizce gitmeliyim bu dünyadan. İşte yine susuyorum; Siyah bir geceye dönüyor her anım Ve okuduğum her şiir kanatıyor yaralarımı. İçimdeki çocuk ölüyor… Yalancı gülümseyişlerle beni ciddiyete çağıran insanları da önemsemiyorum. Elimden kayıp gidenlerden korkmadığımı bilmiyor ki hiç biri… Ve ben tüm bu savaşa, Bu isyanlara Bu karanlığa ses çıkartamayarak yine susuyorum.Artık acımıyor canım tüm bu hain yaralarıma rağmen. Umut,yaralı bi güvercinin kanatları altında ölürken. Ben ölümlerden ölüm Sevdalardan, sevda seçemeden, Son nefesimi,Sana gönderiyorum...

Bazen gitmek istiyor insan çok uzaklara. İçine attıklarının silinmesi için. Aklının durulup, yüreğinin dinlenmesi için. Ve varlığıyla mutlu edemediği insanların, yokluğunda kıymetini bilmesi için. Bazen mesafeye ihtiyaç duyuyor insan, tekrar kendine gelebilmesi için...
Kalp
 

RABBİM BİZLERİ KORUSUN

Bazen beni kimse sevmeyecekmiş gibi hissediyorum.Sonra Rabbim geliyor aklıma,gülümsüyorum...Rabbim, yarattığı insanı hiç sevmez mi?Sever elbette,insanlar gibi değil ki o.Sevgisi büyük onun, şefkati yüce onun.İnsanlar gibi değil ki,insanlar kötü, insanlar acımazsız, insanlar şefkatsiz, insanlar yalancı, insanlar kindar.Rabbim öyle mi?Rabbim sever.Rabbim korur.Rabbim gözetler hep.Bırakmaz yabancı ve yalancı gözlere...Varsın kimse sevmesin beni.Ben severim, beni sevmeyenleri.Rabbim seviyor ya beni,Siz sevmeyin beni.Ben seviyorum, beni sevmeyenleri...Çünkü Rabbim,Bana sevmeyi emretti.Biz konuşuyoruz onunla, siz bilmiyorsunuz bizi.Bilseniz Rabbin size yakınlığını,Sizde seversiniz, sizi sevmeyenleri...

Kalp, İman ile ; Acı, Sabır ile; Ve dil, Dua ile güçlenir ..Kendini anlatmak için yorulma;Kalbi en iyi ALLAH bilir. .
Kalp

Muhakeme Zamanı

Nasıl da yalnızlaşıyoruz giderek..Nasıl da yabancılaşıyoruz birbirimize..Biz miyiz bu insanlar;Bu konu komşu,Bu arkadaş, eş dost,Bu mahalle, Bu sokak,Bu çoluk çocuk, ana baba,Bu kardeşler biz miyiz ?Biz ne hale geldik böyle ?Mal davası, mülk davası derken,kardeşin kardeşle ölümlük olduğu..Benlik, senlik kavgaları yüzünden yuvaların,Menfaatler yüzünden dostlukların bozulduğu..İnternetti, televizyondu, hazır gıdaydı derken komşulukların unutulduğu..Bırakın omuz omuza, göz göze gelmeye insanların korkar olduğu..Sanırsınız ki parayla satılıyor küçücük gülümsemeler, günaydınlar, bir kuru merhabalar..Herkesin burnu Kaf Dağı'nda, oysa herkes sadece bizim gördüğümüz kadar; Bilmiyorlar, başımızı çevirsek, hiç yoklar ..!Ne yazık ki miras karşılığı sevilir oldu ana babalar.. Ve yalan oldu gerçek sevdalar..Eskiden bir bakıştan, bir gülüşten titrerdi yüreklerimiz..Şimdilerde ise kızın fiziği, oğlanın para pul fizibilitesiyle doğru orantılı oldu sevgilerimiz..Ne olacak sanki, iki gün gönlümüzü eğler, heyecanımız bitince de, yeni heyecanlara doğru çeker gideriz..Kısacası öğütürüz biz,İnsanı,Aşkı,Sevdayı,Vefayı,Dostluğu,Arkadaşlığı..Yolumuza çıkanı, hatta çıkmayanı..İnsan kazanmak değil harcamak en kolayı..Sanırım hep katkılı gıdalar yüzünden bunlar, Ya da internet mi acaba neden,Ya da zayıflayan imanlarımız?Belki de giderek kaybolan vicdanlarımız,Ya da öğütülmekten un ufak olmuş insanlığımız..!

Kıymet bilmeyen insanlarla sınanıyoruz... Sabır da yoruldu artık, Kırgınlığımız ondan...
Kalp

SEN BENİM VAZGEÇEMEDİĞİMSİN

Sen benim hüzün yanımsın.Söküp atamadığım umut çiçeklerini gömdüğüm toprağımsın.Bahar gelir yeşerir diye yağmur, çamur, kar kış demeden suladığımsın.Olur da bir gün açarsın diye beklediğim sevdamsın.Sevda çiçekleri açar mı bilinmez ama umuduna umudumu bağladığımsın...!
Tutkumsun belki de...Nedenini hiç bulamadığım ya da kendime soramadığım, sorsam da hiç bir cevap alamadığım.Görünmez bir güç çekiyor beni sana adeta.Savunmasız kalıyorum.Aklımdan geçen bütün düşünceleri bırakıp ta bir kenara, yüreğim ne diyorsa onu yapmaktan korkuyorum...Başa dönmekten korkuyorum.Böyle değildim ben oysa...Ne varlığınla başa çıkabiliyorum, ne de yokluğunla.Sensizliğe alışıp, bitirdiğimi zannederken seni bende...Aslında her gün yeniden başlıyorum sana...

Ruhlar aynı duygularda, aynı görüşlerde birleşince, benim canımla senin canın bir oldu. Bizde bulunan şu iki can, ikisi de bir oldu, bir can oldu."" Hz. MEVLANA ""
Kalp

Sol Yanım Çok Acıyor Anne / Flash Şiir​
Sol Yanım Çok Acıyor Anne Merhaba anne, yine ben geldim Merak etme okuldan çiktim da geldim. Anneler de babalar gibi merak eder mi bilmiyorum ama, Ali okula gitmezsem annem çok kizar merak eder, demiştide onun için söylüyorum. 
Geçen hafta ögretmen sag elimde sarimsak, sol elimde sogan dedirte dedirte Ögretti sagimi solumu. 
Ben biliyorum artik anne, sagim neresi solum neresi, Agriyan yanimin neresi oldugunu simdi iyi biliyorum anne Hani geçen geldigimde, suram aciyor, suram iste demistim de, Bir türlü söyleyememistim ya aciyan yanimi anne, 
Bak simdi söylüyorum. Suram iste sol yanim çok aciyor anne, Hem de her gün aciyor anne, her gün Dün sabah annesi Ayse;nin saçlarini örmüstü. Elinden tutup okula getirdi. 
Yakasi da danteldi. Zil çalinca öptü, hadi yavrum sinifa dedi Bende agladim Agladim iste utanmadim. Ögretmen ne oldu dedi. Düstüm dizim çok aciyor dedim. Yalan söyledim anne, 
Dizim acimiyordu ama, sol yanim çok aciyordu anne! Bu gün bende saçim örülsün istedim. Babam ördü ama onunki gibi olmadi. Dantel yaka istedim, babam ben bilmem ki kizim dedi Bari okula sen götür dedim. Kizim is dedi. Bende bana ne dedim agladim. Kizim ekmek dedi babam. Sustum ama , okula giderken yine agladim anne. Ha bide sol yanim yine çok acidi anne Herkesin çoraplari bembeyaz, benimkiler gri gibi. Zeynep annem beyazlara renkli çamasir katmadan yikiyormus dedi.
 Babam hepsini birlikte yikiyor, babam çamasir yikamasini bilmiyor mu anne? Of babam, her gün domates peynir koyuyor beslenmeme. Üzülmesin diye söylemiyorum ama, Arkadaslarim her gün kurabiye, börek, pasta getiriyor. E biliyorum babam pasta yapmasini bilmez anne. Hava karariyor, ben gideyim anne, 
Babam bilmiyor kaçip kaçip sana geldigimi? Duyarsa kizmaz ama, çok üzülür biliyorum. Kim bozuyor topragini, çiçeklerini kim kopariyor! izin verme anne, ne olur topragina el sürdürme! 
Eve gidince aklima geliyor, bide bunun için agliyorum anne. Bak kavanoz yanimda, topragindan bir avuç daha alayim. Biliyor musun anne, her gelisimde aldigim topraklarini, 
Su kavanozda biriktirdim, üzerine de resmini yapistirip bas ucuma koydum. Her sabah onu öpüyor, kokluyorum. 
Kimseye söyleme ama anne, bazen de konusuyorum onunla. Ne yapayim seni çok özlüyorum anne. Ha unutmadan! Ögretmen yarin anneyi anlatan bir yazi yazacaksiniz dedi. Ben babama yazdiracagim, 
ögretmen anlarsa çok kizar ama, bana ne, Kizarsa kizsin. Ben seni hiç görmedim ki, neyi nasil anlatacagim anne, 
Senin adin geçince, sol yanim aciyor anne, Hiçbir sey yutamiyorum. Bazen de dayanamayip agliyorum. Kagida da böyle yazamam ya anne. 
Ben gidiyorum anne, Topragini öpeyim, sende rüyama gel beni öp, Mutlaka gel anne. Sen rüyama gelmeyince, sol yanimin acisiyla uyaniyorum anne Sol yanim açiyor anne. Iste tam surasi, Sol yanimÇok aciyor anne. Seni çok özledim, çok...anne... 
BEDİRHAN GÖKÇE​