BirGünGelirDe Unuturmuşİnsan
 
Bir gün gelir de unuturmuş insan En sevdiği hatıraları bile Bari sen her gece yorgun sesiyle Saat on ikiyi vurduğu zaman
 
Beni unutma
 

 
Çünkü ben her gece o saatlerde Seni yaşar ve seni düşünürüm Hayal içinde perişan yürürüm Sen de karanlığın sustuğu yerde
 
Beni unutma
 

 
O saatlerde serpilir gülüşün Bir avuç su gibi içime, ey yar Senin de başında o çılgın rüzgar Deli esiverirse bir gün
 
Beni unutma
 

 
Ben ayağımda çarık, elimde asa Senin için su yollara düşmüşüm Senelerce sonra sana dönüşüm Bir mahşer gününe de rastlasa
 
Beni unutma
 

 
Hala duruyorsa yeşil elbisen Onu bir gün benim için giy Saksıdaki pembe karanfilde çiğ Ve bahçende yorgun bir kuş görürsen
 
Beni unutma
 


Büyük acılara tutuştuğum gün
Çok uzaklarda da olsan yine gel Bu ölürcesine sevdiğine gel Ne olur tanrıya kavuştuğum gün
 
Beni unutma

Ümit Yaşar OĞUZCAN