Çıkmıyor hiçbir yol sonuna… Zaten bir müddet sonra unutuyorsun çıkışı bulmanın amaç olduğunu. Son’u bekleyerek geçer mi bir ömür? Sen onu bıraktığın an, hayat da senin elini bırakıveriyor. Amaçlar, senden beklenenler, görevler, zorunluluklar,inançlar, saplantılar, hurafeler, alışkanlıklar… Kendinin şoförü olduğun hayatını ne zaman sürmeye başlayacaksın? Seni bağımlı kılan ne? Ne zaman yeni doğan gün seni tekrar heyecanlandıracak?
Herkes gibi görünerek bambaşka biri olmaktır aslında mutluluk. Gürültü patırtı içinde sükunetle kendi yolundan gidebilmek. Kimsenin ulaşamayacağı saklı bir cennet yaratmak zihninde ve her yıkıntıda koşarak oraya sığınmaktır.
Labirent hayatlar sardı her yanımızı. Yaşanan her güne/haftaya/aya ufak ufak heyecanlar, sürprizler, yenilikler, hedefler, sevinçler, beklentiler eklemek gerek. Bunlara ulaşabilmek motive etmeli insanı, yaşamı daha değerli ve katlanabilir kılmalı. Atmak gerek gözlerimizi katarakt misali kaplayan miskinliği. Artık labirentin duvarları değil de, hızla ilerleyen zamanla köşe kapmacalar kaplamalı gözlerimizi. Bitsin artık şu “yarın olur, bir gün olur” lar. Olsa ne olur olmasa ne olur, hazır olanın tadını çıkarmayı öğrenmeli önce.Evet, yavaş yavaş eriyor gözümde labirentin tüm duvarları ve önümde hiçbir engel kalmadan hevesle, sevinçle ilk adımımı atıyorum. Nedir sınırlarım, en son nereye kadar gidebilirim, keşfetmek istiyorum…

Osman amcanın hanımı. dayak yiyip memleketteki anasının yanına giitmiş ve epey zamandır gelmemiştir.Cep telefonuyla yaptıgı tüm  cagrılara cevap alamayan Osman amca; camasır . bulasık.yemek .temizlik ve cocuklarla ugrasmaktan takadı tükenmiştir. Kadınını son kez cagırmak için telefona sarılır ama telefonu acmayan hanımına bunun uzerine Osman amca mesaj atmaya  karar verir.Mesajdan bir saat sonra evin hanımı kapıda yeşermiştir.
İŞTE O MESAJ;
Kadınım bu saga son mesajım.
Bebelerinen evde oturup aglarım.
Çamaşır bulasık tarih yaptı.
Kadınım ben bu işten ne anlarım.
 
Bir tokad salladım degmedi bile
Ne meraklıymısın babagan evıne
Ula ne bılınmez bır avradmıssın.
Bebelerınen benı mevlam gayırsın.
 
Arkadasın Hatce yan yan bakıyo.
üzülme sen osman abi deyiveriyo.
bebelerin basını oksayaraktan,
kendı düsen aglamaz deyi gülüveriyo.
 
Bugun gelıverdi zabahın köründe
vallaha bi gecelik vardı zillinin uzerınde
bulasıga daldı camasırı yıkadı
La kadınım bak gögnüm  cok daraldı
 
Bebebleri banyoya sokup yıkaverdı
Osman abı sende gır keseleyım deyıverdı
Bende bugun olmaz yarın deyıverdım
La kadınım saga bır sans daha verdım
 
Zabaha kadar geliyorsan gel eve
Vallahı gelemezsen böyük  tehlike
Hatçe beklıyor elınde kese
Vallah keseynen kalsa keşke:))))
 

GÖNÜL BAHÇEMDE BU RESİMLER VE ŞİİRLER KADAR ACIK .....HEM ALINACAK HEM DE VERİLECEK KADAR  DOSTLUK. SEVGİ. ADINA HERŞEYLE DOLU OLSUN............