Denizi aramaktır gözlerinde seni sevmek;Güneşi tutmaktır çıplak elle.Camın buğusuna ismini yazmaktır;Saf bir çocuk kalbiyle.Seni sevmektir işin özü;Toprağa ekin ekmek,Tarlayı çapalamak.Seni sevmek;Günleri beklemek,Beyaz kağıda mükerekkep dökmek, Ve yine seni sevmek;Nefes almak.Öyle karmaşık öyle anlatılamazdır ki seni sevmek;Seni sevmek; Allah'a inamaktır.Seni sevmek; yol almaktır kışın köy yollarında.Seni sevmek; deniz olmaktır Nisan'da balıkçılara kuçak açan.Seni sevmek; tarlada çalışmaktır Ağustos'ta.Seni sevmek; sonbaharda yağmur olmaktır gözlerden akan.Seni sevmek; yollarda geceleri dolaşmaktır sessizce.Seni sevmek; tarladan umut toplamak.Seni sevmek; dar ağacında olmak, bağırmak, haykırmak, ağlamaktır.Seni sevmek; Kayıtsızca ben olmaktır.Ben seni sevmesem nefes almayı becerememki! Kısacası dört mevsim sevmek gerekir seni
 

Gittin….Ben seni özledimmi bilmiyorum…İçinde yaşattığını özlermi insan??Birlikte yaşadığınıNefesini içine çektiğiniBirlikte ağlayıp birlikte güldüğünüHer gece yatmadan iyi geceler dileyerek öptüğünü Özlermii insan???Hala tenimi teninde hissettiğiniHer şarkıda sesini dinlediğinigözlerini kapatmadanda hayalini görebildiğini Özlermi insan??Ne kadar özleyebilirki baktığı heryerde onu görüyorsaNe kadar hasret kalır dokunduğu her tende onun sıcaklığını duyuyorsaNasıl mutsuz uyanır her sabaha her uyanışında gözlerine doğuyorsaNe kadar özler insan canında candan öte o yaşıyorsa Ne kadar haykırabilirim sensizim diye Aynada baktığım yüzümde gözbebeklerimde hala adın okunuyorsaKalbim hala sen sen diye çarpıyorsaVe her esen meltem hala kulağıma beni sevdiğini fısıldıyorsaİnanmamki ben içim bu kadar senle doluyken adının sensizlik olduğuna…Kabuslarla uyandığım gecede beni hala sen avutuyorkenHayalmi gerçekmi ayırt edemediğim kollarınla şefkatinle sarıyorkenKulağıma geçti bebeğim yanındayım diye fısıldıyorkenİnanmam inanamam gittiğine terim bile hala sen kokuyorkenGülüp geçerim ancak o gitti diyenlereSen bendesin birtanem ihtiyacım yokki tesellilereBaksalar anlayacaklarsen varsın gözbebeklerimdeAh bir dokunsalar hissedeceklerki sıcaklığın hep ellerimdeBilmiyorlar bilmesinler nasıl taptazesin yüreğimdeBen sensizliği yazamam sevdiğim ben sensiz değilim Daha dün gece birlikte seyretmedikmi mehtabı seninleSen değilmiydin ay ışığını gördüm diyen gözlerindeSonra birlikte uyumadıkmı gün doğarken sımsıkı sarılarak yorgun düşmüş bedenlerimizdeYooo yoo hayalin olamaz sevdiğim o sendinHer zaman ki gibi ben senin sende benimdinVarsın seni gitti sansınlarIslak gözlerle ardından dualar okusunlarNe olurki üzerini bir avuç toprakla kapatsınlarNe istiyorlarsa onu yapsınlarAma asla asla bendeki SANA dokunmasınlarrr…

 

Hani sormuştun ya; beni neden seviyorsun diye anlatayım;Bir gün bir kelebek varmış. Kozasından yeni çıkan hayata yeni gözlerini açmış bir kelebek. Zarif narin güzel bir kelebek kanatları inci tanesi gibi pırıl pırıl çiçek bahçesi gibi rengarenk.

Kelebek kozasından çıktıkdan sonra hayata atılmış bir günlükömrünü gezerek geçirmek için çiçeklere konmuş dağları ovaları geçmiş denizleri aşmış.Ama bir evin penceresine gelmiş konmuş.Evden içeri baktığında birde ne görsün müthiş bir ışık öylegüzel öyle temiz ve pırıl pırıl ki gözleri kamaşmış kelebegin .seyre dalmış ışığı ama olmaz böyle yanına gitmesi lazım.

Pencereden bulduğu aralıktan içeri daldı vee durmaksızın ışığadoğru uçtu etrafında döndü. Aslında o ışık sadece basit birlambaydı ama o an kelebek için öyle güzel görünüyordukibunu anlayamamıştı.Öylece bütün gece döndü durdu etrafında mutluydu onun için yeterdi bu kadarı belkide bir günlükömrünü sadece o ışığın yanında geçirebilirdi veöyle de yaptı zaten.

Bütün gece dans etti ışığın etrafında ama sabah oluyordu kelebek artık yorulmuştu ve yavaşça aşağı dogru düştü gayret etti havada kalmak için ama başaramadıve yere çakıldı. Yorulmuştu kalbi hızla atıyordu kalmak istedi kanatlarındagüç kalmamıştı bitkindi yorgundu ölüyordu.Ama son bir gayret ve hışımla yükseldi. Bütün gücüyle uçtu ve ışığa olaca kuvvetiyleyaklaştı ve yere düştü.

Gözlerini yumdu bir günlük hayatı bitmişti belki de boşaharcamıştı bir ışık uğruna ama olsun o öyle düşünmüyordu mutluydu ve öyle ölmüştü.Şimdi şunu söyleyeyim sana: Sen benim bir günlük, bir aylık, bir yıllık hayatımda bağlandığım o muhteşem ihtişamlı pırıl prııl ışığımsın ve ben taki ölene kadar senin için yaşamaya ve senin etrafında olmaya devam edeceğim.

Ne olur sende bu aciz kelebeği üzme ve beni ışıksız bırakma,karanlıklara gömme.Unutma ki bir yüreğimiz var; ufak tefek ama kocaman birsevgi sığdırdığımız bir yürek...

Hani sormuştun ya "beni neden bu kadar seviyorsun" diye…

Benim kocaman bir yüreğim ve belki de kelebeğin ömrü gibi kısadır ömrüm...