matemler yakıyorum

 
Tufanlar kırıyor taze dallarımıMavi kubbenin Kutsal ezanında Rüzgar kurutuyor duygularımıVe sitemler dolduruyor sevgimin kuyularımıBulutlar siliyor dinmez yaşlarımı
 
 

 
Ama olmuyor yapamıyorum Ne vakit ayağa kalksam Yıkılıyorum küf kokan yere Kurşuni matemler yakıyorum göğe Ve yüreğimi bırakıyorum sensizliğe
 
 
 

 
Gözlerciden yoksun gecede Sensizliğimde Nehirlerden Musa' yi Çöllerden Mecnun' u Ve kör kuyulardan Yusuf ' u çağırırdım hep Ve mutluluğun haritasında Saçlarına hep menekşeleri bağladık Dem tutmayan acılarına hep beraber ağladık
 
 
 

 
Koşmak istiyorum yatağımdan sana Ama olmuyor , yapamıyorum Ne vakit gözlerini arasam Densizce çamura itiliyor yüreğim Ve kirece bulanıyor sen kokan ellerim Sana ıslanıyor seni arayan gözbebeğim.
 
 
 
 

 
 
ismail sarıgene

Kim bilir hangi limandan kalktı gemin.
Hangi tren uzaklaştırdı seni benden.
Ve kimbilir,hangi bilinmezliktesin?
Bir söz verdin,gidersem kalbin bedeninde kalacak dedin.
Neden tutmadın?Hani nerede kalbim.
Bedenimin bu sarhoşluğu niye?
Neden bütün gözler hüzünlü üzerimde?
Neden herkes tutmaya çalışıyor beni?
Hangi uçurumun eşiğindeyim de adım atsam düşeceğim sanki.
Kalpsizlere kötü derler oysa.Benim bu iyiliğim niye?
Düşünüyorumda bazen,sadece kalbimde değildin sen.
Santim Santim dağlmışsın her yanıma.
Damarlarımdabile senin dolaştıgına inandım artık.
Yani ne kadar gitsende bitmiyorsun işte...! Bulamıyorum Bir türlü kendimi.
Her yer yabancı gözlerime.
Bu şehirde neresiymiş böyle.
Nerede hani gözlerinin değdiği sokaklar.
hani nerede yürürken aydınlattığın o yollar.
Sanki savaşın henüz bittiği,yıkık dökük,yanık sönük,
Bir yıkıntı var karşımda.
Yokolmuşluğun resmedilmiş bir resmine bakıyor sanki bu koca şehre gözlerim.
tutupta sözünü bıraksaydın kalbimi,
Belkide Sadece Sen yokluğun olurdu.
Sadece sensizliğe kanardı, ve her damlasında biraz azalırdın belki.
Yine bu yer şehir görünürdü o zaman gözlerime.
Yine yollar aydınlık olurdu belki.
Böyle karanlık olmazdı her yanım,Sensiz yanım gibi simsiyah yada...! Bırak hadi kalbimi (de) Benliğimi bulayım bedenimde
.Hadi Bırakta yine seni Bekleyeyim dimdik ayakta.
yıkık viraneliğimi görmesin gözlerin.
Hadi Bırakta o ressam en güzel SEN renkleriyle resmetsin yine bu koca şehri gözlerime.
Hadi bırak ne olur.
Sonra bedenim yok olursa sensizlikte,üzerime kara topraklar döküldüğünde, Söylesene nerede saklayacağım seni.
Hangi yanımda gömüleceksin benimle.
Oysa seni yaşatmalıyım.
yaşamalısın sen,giderken bedenimden söküp gittiğin kalbimde.
Hadi bırak ne olur.Bırakta benliğimi bulayım sende.
Bırakta yine senin için feda edeyim kalbimi bilinmedik biryerde....! Ya cehennemimde ölüp Cennetine girmelisin,Yada benim cennetimde kalbimde dirilmelisin...!

abicim yüreğine sağlık  çok güzel bir paylaşım olmus...

Ah be zalim hayat,ipini çektim seninİdâm sehpan oldu şu küçücük yüreğimBen artık acılar deniziyim İnadına çılgın,inadına asiHadi,gücün yetiyorsa durdur beniNe olur durdur beni!Durdur beni,durdur kalbimi
 
Arkadaşım süper bir paylaşım...emeğine yüreğine sağlık...
yüreğinin  kaleme dokunuşu hiç bitmesin.

hissediyorum,yaklaşıyorum,sabırla bekliyorumen büyük özlemime kavuşacağım günüölüme sarılacağım onla buluşacağım günü hayal ediyorum heponu hiç bırakmıycamtıpkı sevgilisine sarılınca o'nu hiç bırakmak istemeyen aŞık gibi...güLüne kavuşmuş bülbül gibi....
 
senin dizelerinin yanında  izninle bende bikaç satır paylaşmak istedim üstad ( sevmiceksin biliyorum)
 
 
 

Metin abicim şiir ustadı olarak sizi burda görmek ne büyük bir zevk ve onur...

hoşgeldiniz iyiki varsınız..........

 

Müzik ve şiir harika kaleminize yüreginize saglık....

İyi Bir Dosta… Şiir…



Omuzlar düşerken yavaşça
Biriken hasret acısının
Ağırlığı altında
Kaybedilenlerin ve özlenenlerin
Puslu geleceğin bilinmeyen sessizliğinin yankıları
Çınlarken beyninin en ince kıvrımlarında bile
Bir bahar öğlesinde İsyana çığlık atarken yüreğin
Tuttun ellerimden, sımsıcak…
*******
Bir sen vardın, bir de şarkılar
Yıllardan biriken, yüreğimizde Sıcaktan terlerken, ellerim
Soğuktan titrerken, ellerim
Bir sen vardın, bir de şarkılar
Yankılanan sessiz bir bahar gününde
Kuytu bir park köşesinde…
******
Dalgalar vururken kayalara
Köpük köpük…
Çınlayan sesi kulaklarımda Uğuldayan rüzgarın…

******
Geçmek bilmeyen günler
Bir anda akşama vuruyordu
Saatin “akrep” kısmını -zehirli- Yanındayken, birden bire…
Ne saat dönmüyordu bizim için
Ne zaman duruyordu…
Bir çırpıda gelen ayrılık vakti
Gözlerimin ışıltısını da götürüyordu Batan güneşle…
******
“Karanlıkta bir yıldızdı Gözlerimi kamaştıran,
Alev gibi yanan, yüreğimde parlayan
” Bir ada vapurunun yanındaki çarkta
Şırıldayan su olmak isterdim
Başım sürekli dönsün, dönsün, dönsün…
Sormasın balıklar ne olduğunu
Deniz parlasın gözlerinde
Güneş aydınlatsın yanaklarında
Bulutlar yıkansın ellerinde
Göçmen kuşlar sana; 
Büyük mutluluklar getirsin Yüreklerinde…
Bir de;
  Beklediğin sevgiyi ve hayalinde yaşattığın, 
gönlünü bağladığın her zaman aradığın uğruna feda edebileceğin düşler olan gerçek
“sevgi-li”yi getirsin Senin hak ettiğin ve seni hak edebilen…
Senin uğruna düşlerini yüreğine gömebilen…
******
Göçmek zamanı geldiğinde
Düşlerinden, gözlerinden ve sözlerinden
Ardıma bakmadan,
gözlerimi kırpmadan ve hiçbir iz bırakmadan sessizce,
  bir kimsesizlik vaktinde
Tüm şehir uykudayken
Sokaktaki çöpçülerin süpürgelerinin ucundaki çöpler gibi
akıp gideceğim hüznünden içeri
Karanlıkta yitirilen umutların
******
Gün batımında kuş sesleri azaldığında
Saatin kuşu ayrılık vaktini –guguk-ladığında
Elimizde kalan yalnızca 
Tertemiz yürekte barınan      
       - DOSTLUK-      olacak


 

 

sizler gibi dostlarım olduğu sürece sırtım hiç üşümicek metince gönlünüze sağlık,

 

 

birsuu senin gibi dostum oldukça direnmekten yorulmam ben....

güzel yorumuna tşkrlrrr cnmm....

 

 

Yaşamak direnmektir, sevmek güvenmek..
Şunu unutma,
İnsan çoğu zaman dünyanın hakimi,
Bazen de küçük bir KALBiN esiridir.

Hz. Mevlâna..

 

Yüregine saglık canımmmmm.........

 

Ne olur dokunmayın bana gönlüm yaralı,karanlık dünyamda yapayanlız bırakın.....Gönlümdeki yaramı daha fazla kanatmayın ne olur.Suskunluğum isyan değil suskunluğum kadere olan inancımdandır.Suskunluğum kadere boyun eğişimdendir,suskunluğum sizlerle mücadelemin faydasız oluşunu bilmenin çaresizliğindendir....Şunu bilinki suskunluğum asla haksız oluşumdan değil, haktan anlamıyana yaptığı haksızlık ispatlanamaz....Ben acılıyım,çünkü ben konuşursam acı konuşurum,kırıcı olurum oysa hiçde kırmak istemiyorum kimseleri..Sizden beni anlamanızı istemiyorum zaten istesemde anlıyamazsınız beni.....Beni kendi halime kendi karanlık dünyamda yapayanlız bırakın sizden bunu istiyorum ben....Hani derlerki gölge etme, başka ihsan istemem diye..Ben size bunu sizleri kırmadan anlatmaya çalıştım anlamadınız beni anlamak istemediniz beni...Acılar beni hayata küstürdü ama sizler beni hayata bağlamak yerine beni hayattan daha çok kopardınız...Bunu bilerekmi yapıyorsunuz ???Yaşadığım acılar beni öldürmedi,sahte dostluk maskesi takan yüzüme dost görünüp arkamda konuştuklarınızı yaban ağızlarda duymak beni öldürüyor.....Ne olur içinizdekilerini arkamda değil yüzüme söyleyin.Belki sizlere kırılırım ama gerçek olmayan şeyleri arkamda konuşmanız beni kırmıyor öldürüyor.Ha niyetiniz tüm çabalarınız beni öldürmekse bunu açıkça yapın ama vebalimi ve ahımı almayın.....

Genç adamın biri,
Dermiş babasına her gün; 'Benim de dostlarım var, sendeki dost gibi' Baba, itiraz eder, Olmaz öyle çok dost, hakikisi Belki bir, belki iki, Fazlasını bulamazsın gerçek, hakiki... Devam eder durur konuşma... Aralarında başlar bir tartışma, Karar verirler bir sınava, Dostun hakikisini anlamaya... Bir akşam bir koyun keserler,Ve koyarlar çuvala. Baba der ki oğluna, 'Hadi al bu çuvalı, şimdi götür dostuna'. Çuvaldan kanlar damlamakta, Sanki öldürmüşler de bir adamı, koymuşlar çuvala, Dıştan böyle sanılmakta. Delikanlı sırtlar çuvalı, Gider en iyi bildiği dostuna, çalar kapıyı. O dost, bakar ki çuvala hem de kanlı, Kapar hızla kapıyı delikanlının suratına, Almaz içeri arkadaşını, Böylece tek tek dolaşır delikanlı,Kendince tanıdığı, sevdiği dostlarını. Ne çare, hepsinde de sonuç aynıdır. evlat geriye döner. Ama içten yıkılır... Babasına dönerek; haklıymışsın baba ' der. Dost yokmuş bu dünyada ne sana, ne de bana. Baba 'hayır Evlat 'der, benim bir dostum var bildiğim. Hadi, çuvalı alda bir kerede git ona. Genç adam, çuvalı sırtlar tekrar.Alnından ter, çuvaldan kanlar damlar... Gider, baba dostuna. Kabul görür, sevinir. O dost, delikanlıyı alır hemen içeri. Geçerler arka bahçeye. Bir çukur kazarlar birlikte, Çuvaldaki koyunu gömerler adam diye,Üzerine de serpiştirirler toprak. Belli olmasın diye dikerler sarımsak... Genç adam gelir babasına; 'Baba, işte dost buymuş' diye konuşunca, Babası; 'daha erken, o belli olmaz daha. Sen yarın git O'na, çıkart bir kavga, Atacaksın iki tokat, hiç çekinmeden ona, işte o zaman anlaşılacak, dostun hakikisi. Sonra gel olanları anlat bana...' Genç adam, aynen yapar babasının dediğini, Maksadı anlamaktır dostun hakikisini, babasının dostuna istemeden basar iki tokadı! Der ki tokadı yiyen DOST; 'Git de söyle babana, biz satmayız Sarımsak tarlasını böyle iki tokada'!
Yalnızlık Allah’a mahsustur.Bu söz her birimize tanıdık gelirBelki büyüklerimizden belki satır aralarından duymuşuzdur.Ya insan yalnızken bile, arkadaşlık yapacak bir kağıt kalem arar. Yada  bizi rahatlatacak bir müzik dinlemek isteriz. Aslında yalnızken bile, bir objenin, bir manzaranın eşlik etmesini isteriz. Peki bu yalnızlık ömür boyu sürer mi? Sanmam. Ne mutlu ki yalnızlık döneminden çıkınca derdini paylaşabileceği bir dostu olan kişilere. Hikayede olduğu gibi arkadaşlar hep vardır. Ve olmaya devam ederde. Ya dost diyebileceğimiz kişi pek azımıza nasip olur. Peki  neden? Sorarım bunu  kendime. Cevabı Necip Fazıl Kısakürek’in sözlerinde buldum. “Benim dostum, Layık olduğum için dostumdur; dostum olduğum için layık değil.” Bulunduğumuz çağda güven duymak  okadar zor hale gelmiş ki, birilerine yardım etmek zorlaşıyor. Bu nedenle hep  bir şeyler bekler olmuşuz. Adım atmadan onkere düşünmeye gerek duymuşuz. Böyle bir atmosferde bırakın dostlukları arkadaşlaşlık kurmak bile güçleşmiş.Dost edinmeye layık olma lüksünü yakalayamamışız.Bu yüzdendostluk üzerine bunca hikayeler, şiirler, sözler yazılmıştır. Zor elde edilinen ve yakaladımı sımsıkı tutup elinden kaçırmak istenilmeyendir dost. “Gönül, her dosttan bir gıda alır. Gönül her bilgiden manavi bir zevk, bir safa, bir arınma elde eder.” MEVLÂNA
“Dost dediğin kara günde belli olur” gerçekten öyle midir? Başarılı olduğun kıvanç duyduğun zamanlarda kıskançlık yerine,seni daima yüreklendiren kişi değil midir?Aynı zaman da kusurunu gördüğünde herkesin gözü önünde değil. Kenara çekip söyleyen değil midir?İnsan bunlarıda bekler. Sadece kötü günlerinde değil, iyi günlerinde de seninle gurur duyan bir dost.
Bugün Ülkemizin doslarını da görüyoruz. Dost gibi görünen dostlarımızı. Arabuluculuk yapmak isteyen, fakat daha çok karıştıran dostlarımızı.
“Size hücum eden düşmanlarınızdan korkmayın. Dalkavuklukla size yaranmak isteyen dostlarınızdan sakının!”   (General Obelgon)
 
Alıntı

 

emeginize saglık ablacımmm...

 

 

 Bu günlerde içimde delicesine kopan fırtına ve arkasından gelen bu süt liman sessizlik korkutuyor beni.Evet ilk defa ben benden korkuyorum...!İlk defa düşündüklerimle hissettiklerim karşı karşıya geldiler.
İlk defa kalbimle fikrim savaş halindeler.Geceleri yalnızlığımla sohbet ederken keşke diyorum O’na  olan sevgim,aşkım,tutkum bu denli yoğun olmasaydı...Canım yanıyor Allahım hem de çok canım yanıyor.
Beni benim O’nu sevdiğim kadar sevdiğini görememek,yavaş yavaş benden uzaklaştığını görmek nasıl da can yakıyor.Neden böyle oldu?Yada yolunda gitmeyen neydi?Belki de ben bilmiyorum sevgiliyi sevmesini...Yoksa suyunu mu çıkarıyorum sevginin?O’na eşsiz değer vermem mi neden?Cesurca utanmadan aşkımı haykırmam mı ayıp olan?Bunun gibi bir sürü soru var cevabı olmayan ve bilmediğim.Ama tek bildiğim yorgunluğum,Yoruldum artık ben çok yorgunum.Kimseye kendimi anlatamıyorum.Karar verdim artık!Bundan sonra herkese ve herşeye karşı sonsuza dek             SUSMA HAKKIMI KULLANIYORUM...
 

”Keyifler değildir yaşamı değerli yapan. Yaşamdır, keyif
almayı değerli kılan"

Bernard Shaw

 

 

ne hoş dimi

 

 

harikaaaaaaaaaa