BİRTEK SEVGİ

 

Sevdiğiniz zaman yalnız değilsiniz artık. Hiç karşılık gözetmeden verin verebildiğiniz kadar, SEVGİ vermekle tükenmez. Aksine hiç ummadığınız bir zamanda büyür, çoğalır ve size doğru akan bir ırmak olur.Akşam üzeri batan güneşe değil, sabah tüm ihtişamı ile doğan güneşe bakalım. Batan güneş bize yalnız ulaşamadığımız umutları bırakmıştır. Ama doğan güneş bize yepyeni umutlar ve yepyeni bir yaşam göstermektedir.DÜN Sonbaharın sararmış yapraklarında tünemektedir. Bugün İlkbaharın filizlerinde ve çiçeklerindedir. Dün ölümün kucağındadır: BUGÜN yaşama gülümsemektedir. Ölüler yürüyemezler ama diriler koşabilirler. Yürüyemeyenler değil koşabilenler mutluluğa erişebilirler.Sonbaharın yaprakları yerlere düşerler; İlkbaharın filizleri göklere yükselirler. Dün ölüdür. Bugün yaşamdır. Toprak ölüyü çürütür ama yaşam küçücük bir tohumu koskoca bir çınar yapar. Dünü bırakmadan bu günü yüceltemeyiz.BUGÜNÜ DÜNÜN ÜZERİNE DEĞİL, BUGÜNÜN TEMELLERİ ÜZERİNE OTURTMAK ZORUNDAYIZ.Bir tek “SEVGİ “ olacak yaşam denen bunca telaştan arta kalan.

Cana düşen  minicik bir kıpırtınla, gümüş rengi bir derya açılıyor engin düşlerin derinliğiyle önümde… Kalbimden ışıklar saçılıp, aralanıyor gökyüzü, ötenin ötesine… Can suyunu bekleyen çiçek, güneşini bekleyen yeryüzü gibiyim biliyor musun?
Sana anlattığımda, senle paylaştığımda tam oluyorum, diğer türlü sessiz, ıssız bir ormandayım…  Duyabiliyor musun?
Ruhum nasıl dumanlı, kalbim nasıl yanıyor, tatlı bir tutsaklık bu bendeki sana olan, köpüğün dalgaya tutkunluğu misali…
Benim kimsesiz kıvılcımlarımda, evreni hiçleyen sancılarımla, özgürlüğün eşsiz esen rüzgarlarında, bulanıyorum aşkınla…  Çözülüyorum sana, varlığına…
Can suyum..
Aşk senin diğer adın… Varlığınla bunu anladım.

Can suyum..
 
Aşk senin diğer adın… Varlığınla bunu anladım.  
 
                                                                                                       Paylaşımın için çok teşekkür ederim....

Ben seni kocaman bi yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören. Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimdi olmalıydın, orada kalmalıydın.
 Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu kadar kolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden ne ağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.
 Şimdi sonbahar, kışa giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadım seninle. Çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, senin renklerin karşısında. Taze bir yaparak gibi yeşildin. Açelyaydın pembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın bir ateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denize tutkundum, denizi sensiz, seni denizsiz düşünemedim.
 Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dar gelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En kızgın, en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana. İçimdeki sevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni böylesine güldüren senin sevgindi ve ben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şey olduğunu anladım seninle.
 Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorluk yoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimden tuttuğunda, patlama hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi. Menzil sendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim. Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sana ulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sen girebilirdin.
 Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı, gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu, olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da. Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni ve o doyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman. Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seni yeterince tarif edecek kadar derin olmadı.
 Seni severken yorumlamadım. Çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün yenilendim. Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın. Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.
 Sevdim işte ötesi yok...

RabbimBir insan koy kalbimeAma o insan senin desevdigin olsun
Ve bana öyle bir insan sevdir kiO insanin kalbi Seninle sevisen bir mabed olsun.Beni öyle bir insanla bulustur ki benden önceOnunla bulusmus olan sen olasin
 Onunla el ele tutustugumuzdaIkimizin uzerinde Senin elin olsun 
Bana öyle gözler göster kiBen o gözlerden sana bakayim
 
Bana öyle bir sevgili ver kiO gözler cennete acilan iki pencere olsun
Onunla oyle bir yolda yürüyelim kiKilavuzumuz sen olasin ey Rabbim
 Oyle bir sevgili verki banaOna sarildigimda kainat bize baksinBirbirine sarilsin
Sevgimiz kurtla kuzulari baristirsinBize bakip seytan Adem’e secde etsinGünah sevap ugruna kendini feda etsinOlüler birer birer uyansin sevgimizle
Bize öyle bir sevgili ver ki Rabbim!Sevgimizde Muhammed sevilsin
Oyle sevelimki birbirimiziHz. Hatice göklerden bize seslensinVe desin ki
“Bak ya Muhammed bak su sevgililere onlar bizde… bizde onlardayiz.
 
Bak Askimiz birkez daha yasaniyor yer yüzünde..Allah Askimizi öyLe cok seviyorki binlerce insana yasatiyor..

Kendini sevilebilecek bir insan haline getirmeyi ve ondan sonra da kendini sevip kendine sarılmayı unutma. Gözlerinin içi gülsün gülerken, bakışların pırıl pırıl olsun ve her zaman nemli kalsın göz pınarların bunu sakın unutma. Zamana güven ve onun senin en büyük dostlarından biri olduğuna inan. Acılarının ve felaketlerinin ancak onun koynunda uyuyabileceğini unutma. Başına gelenlerin günün birinde kişisel tarihin ayrıntılarından biri olmaya mahkum olacağını unutma. Her çiçek sevgilin olsun, her sevgilin ise bir çiçek. Açık tut gönlünü tüm güzelliklere. Aydedenin sihrini gönderdiği gecelerde, uyuyarak çalma hayatından saatlerini. Gecenin içinde yolculuğa çıkmayı unutma. İçinde hiç ölmeyecek bir gençlik virüsü yarat ve kaç yaşında olursan ol, her zaman yirmibeş yaşında kalman gerektiğini unutma. Seni sen yapan yanlarından asla taviz verme. Onunla bir yaşam sürebilmen için, şartlar ne olursa olsun direnmeyi sakın unutma. İçindeki seni katletmeye kalkma sakın. Kendine vuracağın her darbenin seni senden biraz daha uzaklaştıracağını unutma. Korkma mahallenin delisi olmaktan. Doğrucular ne kadar çoğalırsa, hayat mutlaka daha iyiye gidecektir, unutma. Hatanın affedilmeyecek olanından kaç, ama hata yapmayayım diye de ziyan etme yıllarını. Unutma ki, hiç hata yapmayan bir insan, hayatta yapabileceklerinin en iyisini yapamamış demektir. Korkma insanca korkularından ve korkunun kendisinden çok, onun beklentisinin daha korkutucu olduğunu unutma. Bir anlamı olsun kendinle yaptığın kavgaların. Ve hep ileriye taşısın seni. Kendin ile kavgalara attığın adımlardan korkma. Açık bırak pencereni ve sabah güneşinin rüzgarı önüne katarak perdelerle yapacağı raksa dönük olsun bakışların. Küçücük mutlulukların görkemine inandır kendini ve gülümse. Umutların bitmesin asla izin verme. Ve şairin şu sözlerine kulak ver; "Senden bir tane daha yok bu dünyada. Gülümsemeyi unutma."

Eski zamanların dondurucu bir kışından bütün hayvanlar çok etkilenmiş, büyük kayıplar vermişler. Ama en çok kayıp veren kirpilermiş. Çünkü onların pek çok hayvan gibi kalın kürkleri yok, kendilerini sıcak tutması zor olan dikenleri var. Bu durumdan en az zararla kurtulmak için kirpiler meclisi toplanmış, çözüm aramaya başlamış.Tartışa tartışa, nihayet geceolunca tüm kirpilerin bir araya toplanmasına, birbirlerine yakındurarak geceyi geçirmelerine karar verilmiş. Böylece kirpiler birbirlerininvücut sıcaklığından yararlanacak, aralarındaki hava tedavülünüönleyerek donmaktan kurtulacaklarmış . İlk geceki deneyimlerinde bunun işe yaradığını görmüşler. Ama başka bir problem çıkmış ortaya. Üşüyen kirpiler birbirlerine fazla yaklaştıklarından yaralanmalar gerçekleşmiş. Daha sonraki gece yaralanma korkusundan birbirlerinden uzak durmuşlar ama bu seferde donmalar meydana gelmiş. Ne var ki, her gece kâh uzaklaşakâh yakınlaşa, deneye yanıla birbirlerinin vücut sıcaklığındanyararlanacak kadar yakın, ancak birbirlerini incitmeyecek kadar uzakdurmayı öğrenmişler. KISACA ; Bizim de uzun dikenlerimiz var. Bunlar hayata karşı filtrelerimiz. Bazen faydalı, bazen de zararlı. Çoğu zaman, kimseleri yaklaştırmıyoruz yanımıza. Filtrelerimizden elemeden kimseleri sokmuyoruz özel dünyamıza. Ne var ki, sıcaklık ancak yakınlaşmakla mümkün. Birbirini incitmeyecek kadar uzak, hayatın soğuk zamanlarında üşümeyecek kadar da yakın olmayı öğrenenlerden olabilmek dileğiyle.. 

Osmanlı imparatorluğunun son dönemleridir. Bir paşa, artık yaşı gelmiş mahdumunu takva sahibi, güzel ahlaklı, kocasına bağlı, helal süt emmiş bir kız ile evlendirmek ister.Zevcesine arzusunu açınca, hanımı"Bizim kahyanın bir kızı varmış. Ben görmedim, lakin ahlakını çok methettiler. Eyüp'de mütevazı bir evde oturuyorlarmış. Bence ona talip olalım bey" diye fikrini söyler.Evvela kahyaya niyetlerini açarlar, hüsn-ü kabul görünce de gün tesbit edip kızı istemeye giderler. Kız da razı olunca kahya kızını vermeyi kabul eder. Söz, nişan, nikah derken düğün merasimi paşanın Kanlıca’daki yalısında yapılır.Gelinle damat zifaf odasına uğurlanırlar. Gençler birbirlerini ancak o gece göreceklerdir.Damat yüz görümlüğünü takmak üzere zevcesinin duvağını açınca fenalık geçirerek yere düşer. Kendine geldiğinde gelin başucunda hüzünle beklemektedir:"Beyefendi, bir ömür yüzüne bakmaya mecbur olduğunuz zevcenizin küçük yaşta geçirdiği çiçek hastalığının yüzünde bıraktığı izler size büyük sıkıntı verdi. Lakin bu benim elimde olan bir kusur değil. Şimdi sizden istirhamım şu ki; 40 gün yanınızda bir misafir olarak kalayım. Bu müddetin sonunda 'mizaçlarımız uymadı' bahanesi ile evime döneyim. Bu hususta lütfen anlayış gösterin. Bundan da kimsenin haberi olmamasını istirham ediyorum!"Konuşurken gözleri dolan ve nihayet ağlamaya başlayan kızcağız damadın ayaklarına kapanır. Damat ne diyeceğini şaşırmıştır. Onun haline üzülmüştür, lakin onunla bir ömür boyu evli kalmayı da gözüne kestirememektedir. Çaresiz, teklifini kabul eder.Gece sabah olur, günler birbirini kovalar. Bu arada gelin elbette konaktaki herkesle mecburen münasebetler ihdas eder, bu münasebetlerdeki hâl ve tavırlarına akseden iyi kalbi, güzel hasletleri ile hizmetkârlara varıncaya kadar herkesin kalbinde taht kurar.Kırk günlük mühletin dolduğu akşam, damadın yanına gider, başı önünde, kısık bir sesle"yalıdaki kırk günlük misafirliğim için teşekkür ederim beyefendi" der, "artık evime dönmek üzere müsaadelerinizi istemekteyim."Ama orada bir şey olur. Damat ayağa kalkar, gelinin önüne kavuşturduğu ellerini tutar ve "muhterem hanımefendi" der şefkat dolu bir sesle,"şayet siz beni beğenmediyseniz ve evinize dönmekte kararlıysanız, ona bir diyeceğim olmaz. Lakin siz benim için artık vazgeçilmez bir zevcesiniz. Güzel ahlakınızı görünce asıl güzelliğin yüzde değil gönülde olduğuna bizzat şahit oldum ve size aşık oldum."Bu minval üzere biraz daha konuşarak gelini ikna edip kararından vazgeçirir.Ve en mühimi aralarındaki bu sırrı, evlenme çağına geldiklerinde mahdum ve kerimelerine de anlatırlar. Çünkü onların da 'aile saadetinde gönül temizliğinin ve güzel ahlakın her şeyden mühim olduğunu' bunu bizzat yaşayan anne ve babalarında görmelerini istemişlerdir.

Ben seni kocaman bir yürekle sevdim. Gözlerim değil, yüreğimdi seni gören.Sen damarlarımdaki kana karışıp, geldin oturdun yüreğime. Bir başka yerdeolamazdın zaten. Sen, benim en değerli yerimde, yüreğimde olmalıydın,orada kalmalıydın. Çok aşka ev sahipliği yapan bu yürek, ilk kez bu kadarkolay kabullendi seni. Herhangi bir konuk değildin artık. Bu yüzden neağırlama faslı vardı, ne de uğurlama. O yüreğin gerçek sahibiydin.Şimdi yaz ayları, sonbahara giriyoruz ya... Ben dört mevsim baharı yaşadımseninle. Çiçek çiçek açtın yüreğimde. Gökkuşağı zayıf kaldı, seninrenklerin karşısında. Taze bir yaprak gibi yeşildin. Açelya idinpembeliğinle. Üzerine çiğ taneleri düşmüş sarı güldün. Kırmızıydın birateş gibi. Ve maviydin... En çok bu renkle anmayı sevdim seni. Denizetutkundum, denizi sensiz, seni de denizsiz düşünemedim.Seni severken dünyayı da sevdim ben, insanları da... Kendime bile dargelirken, içinde herkese yer olan bir hayatın sahibiydim artık. En kızgın,en tahammülsüz olduğum anlarda bile, seni düşünmek yetti bana. İçimdekisevinç yüzüme yansıdı, güldüm. Beni öylesine güldüren senin sevgindi veben kaygısız, içten gülüşün ne demek olduğunu, nasıl güzel bir şeyolduğunu anladım seninle...Her şeye rağmen sevdim seni. Güçlüydüm ve aşamayacağım hiçbir zorlukyoktu. Koca bir kente, koca bir ülkeye kafa tutabilirdim. Sen elimdentuttuğunda, patlamaya hazır bir volkan gibi hissederdim kendimi. Menzilsendin ve ben o menzile ulaşmak için önüme çıkan her şeyi yok edebilirdim.Sana ulaşmamı engelleyecek her şeyi eritirdim, kül ederdim. Sanaulaştığımdaysa sakin bir göle dönüşürdüm. Ve o göle bir tek sengirebilirdin.Sevdim ve hayrandım da... Her halin çekti beni. Duruşunu, uyumanı,gülmeni, kızmanı, şaşkınlığını, saflığını, kurnazlığını, çocukluğunu,olgunluğunu sevdim. Sesini de sevdim suskunluğunu da.Küçük oyunlarını, kaprislerini, sitemlerini, korkularını sevdim. Seni ve odoyumsuz sevdanı, uçarı sevdanı anlatacak kelime bulamadım çoğu zaman.Sığmadın cümlelere ve hiçbir cümle seniyeterince tarif edecek kadar derin olmadı.Seni severken yorulmadım. Çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün yenilendim.Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın.Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.Sevdim işte ötesi yok...

HERKESIN OLDUGU GİBİ BENİDE HAYATA BAGLAYAN BİRSEYLER VARDI... VEYA YANLIZ KENDİM VARDIM KENDİME..... BAZEN KENDİ KENDİME ÇOĞALDIM YANLIZLIĞIMDA...... HEP 'BİR BENİ' ARADIM BAZENÇOĞUNLUK İÇİNDE YAPAYANLIZ KALDIM KİMİ ZAMAN.. YANLIZLIĞIMI KİMSELERLE PAYLAŞAMADIM... SICAK BİR ELDİ ARADIĞIM.... BANA GÜVEN VEREN... İHTİYACIM OLDUĞU ZAMAN HİÇ UMMADIĞIM ANDA BANA UZANAN BİR ELDİ BAZEN BEKLEDİĞİM...HAYATA BİR SIFIR YENİK BASLADIĞIM ZAMANLARDA OLDU.. AMA HİÇ PES ETMEDİM.. ENGELLER BEYİNDE VAR OLURMUŞ SADECE... YÜREĞİMİ UCSUZ UMUDLARA YOLCU ETTİĞİMDE ANLADIM.....GERÇEK SEVGİYİ SEVDİĞİMİ KUCAKLADIĞIMDA HİSSETTİM.. BİR ÇATI OLMASI GEREKMİYORDU YASAMAK İÇİN... YASAM İSTEĞİMİ KOLLARIMDA BULDUGUMDA ANLADIM..... YÜREĞİM ACIDI ZAMAN ZAMAN.. ACININ BÖYLESİNE NASIL DAYANIRIM DEDİM.. NASIL YASARIM BUNUNLA... NASIL KATLANIRIM.... TAKİ GERÇEK YÜREK ACISININ FERYADIĞINI İŞİTTİMDE ANLADIM.. GİDEN SEVGİLİNİN BIRAKTIĞI ACININ ACISIZLIĞINI.... SADECE KENDİME VERDİĞİM BİR CEZA OLDUĞUNU... ÇARESİZLİK İÇİNDE GÖZLERDEN DÖKÜLEN YASLARI GÖRÜNCE ANLADIM..MUTLULUĞU ÇOGU ZAMAN PARADA SANDIM... PARA İÇİNDE YÜZEN MUTSUZ YÜZLERİ GÖRDÜM.. BİR TAS YEMEĞE SERVET MİSALİ BAKAN MUTLU GÖZLERİ DE... MUTLULUK YETİNMEYİ BİLMEKTİ........ BAZEN DELİCE HAYELLERİM OLDU... MUTLU OLDUM.. BİR UMUT YETİŞTİRDİM İÇİMDE HAYELLERİMLE BİRLİKTE.... GERÇEK OLMASI GEREKMİYORDU... BENİM OLMASI YETİYORDU BANA...BAZEN KARARDI DÜŞLERİM... BİR SIGARA DUMANINDAN İBARETTİ HİSSETTİĞİM... ODA BİTECEKTİ BİLİYORDUM EN SONUNDA.....HAYATTA GEÇİP GİDİYORDU NİHAYETİNDE... ZAMANA KARSIYDI SAVASIM... HAYATTA GEÇ KALMAMAYAYDI... İNSAN YÜREKTEN İSTEDİĞİNİ İSTEDİĞİ ZAMAN YAPMALIYDI...O ZAMAN NEDEN HERŞEYE EN BASTAN BAŞLAMAYALIM Kİ.????????

Seni severken yorulmadım. Çünkü sen yaşam kaynağıydın. Her gün yenilendim.Seninle çoğaldım, büyüdüm. Eksik kalan neyim varsa tamamladın.Ölmeyecektim çünkü sen ölmezliğin ta kendisiydin.Sevdim işte ötesi yok... Cansuyum emeğine yüreğine sağlık teşekkür ederim.

Dostuna öyle davran ki yollarınız ayrıldığında Hakkında konuşacak bir şey bulamasınDüşmanına öyle davran ki yollarınız birleştiğinde Utanan kişi asla sen olmayasın..Severken öyle akıllıca sevkiAraya ayrılıklar girince aniden yıkılmaGerçekte sadık güvenilir olanınDaima Allah olacağını aklından çıkarmaSevginde asla aşırıya gitmeNe yükseklere çıkar alkışlaVe yererken de öyle ol kiO nun birgün senin dostun olabileceğini düşün!Allah kalplerde sevgiyi azaltır bazanda sevdirir unutmaYererken kötüleyip hasmını çamura batırmaSöylemeden önce çok düşünSöz ağızdan çıkar ama asla geride girmezKalpler sırça saraydır yıkması kolaydırO sırça sarayın tamiriyse zordurEn ufak kızgınlıkta dostunu sırtından vurmaSırrını tut ölsende demeHerkes dostunu sevdiğini yere vursa da inanmaTut kaldır yerden dostuysan seviyorsan!İyi günde yanındaysan, zor dar zamanlarındada yanında ol..Hasta zor anlar geçiriyor diye selamını kesme yolunu çevirme sırtını dönmeDostuysan değer verdinse dosdoğru ol asla yalan konuşmaSana inananı güveneni seveni itimat edeni asla aldatmaSevdiğini aldatma yeminlerini, vaadlerini namus şeref sözlerini tutTırnağına çıngı batsa o acıyı kalbinde hissetO nun güvencini boşa çıkarmaNe gökyüzüne çıkar ne de yerlere vurDostumsan sana güvenmeliyim ardımı döndüğümde sırtımdan hançerlemeDostunsam dostsan sevdiğimsen sevdiğinsem söyle incinme incitme ki incinmeyesinDostun sevdiğin dertlerinle boğuşurken terketme Dostsan yasla başını yaslasın başını sanaKasırgalar essede sen olduğunu bilsin umut olHayallerini süsle rüyalarında ol tutunsunDamarlarında ol gez Tipide buz keserken her yer güneş gibi ısıt onuBakışınla sarışınla işte burdayım deBaşına bir hal gelse de sevdiğinin nefesi varken yaşıyorken asla bırakma tut yaşat sırtında gezdirmek pahasınada olsa..Vücutunun bir parçasıyla kurtulacaksa düşünmeden verecek kadar vefalı sadık ol..Ben sana her zerremi verecek kadar sever değer verirken senide aynı isterim ..Söyle şimdi dostum olabilir misin?Yok yapamam dersen ne olur dostunum sevdiğimsin demePazara kadar değil ölene mezara kadar asla demeDost gibi dost olmayacaksan sevdiğim deme.Yalanlarınla oyalamaYamukluk edeceksen ihanet edeceksen anladığımda asla afetmem hakkımı da helal etmem sana..ÇOK DÜŞÜN VE SöYLE DOSTUM OLMAYA HAZIR MISIN?DÜNYA ÜSTÜME GELSEDE ASLA SARSILMADAN SEVGİN DEÄžERİN.ÖYLEYSE CANIM CANINDIR CANSUYUM ..
 
 

Dörtnala gelip Uzak Asya'danAkdeniz'e bir kısrak başı gibi uzananbu memleket, bizim.Bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplakve ipek bir halıya benziyen toprak,bu cehennem, bu cennet bizim.Kapansın el kapıları, bir daha açılmasın,yok edin insanın insana kulluğunu,bu dâvet bizim....Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hürve bir orman gibi kardeşçesine,bu hasret bizim... 
Tutku adminem emeğine yüreğine sağlık bu güzel paylaşımlar için sağolasın...

Bizler yaşadığımız hayatın içerisinde nerdeyiz nereye gidiyoruz ?.Yaşadığımız hayatın zor şartları bizlerin nasıl yaşayacağını ve birbirimize nasıl davranacağımızı bozuyor değilmi? Büyük şehirlerde modern yaşamın içinde kaybolup giden değerlerimiz,birbirimize karşı davranış şekilerimizin bozulmasının bariz bir göstergesi değilmidir. İnsanların güne stres içinde başlaması ve zor şartlarda ekmeğini kazanmaya çalışması insanları gerginleştirmekte olup bu nedenle yapmak istemediği davranışları yaparak saygı ve sevginin ortandan kalkmasına sebep olmaktadır.Selamlaşmak,saygı göstermek,sevgiyle bakmak,yardımlaşmak,paylaşmak,inanmak,güvenmek ,ziyaret etmek,hal hatır sormak,komşuluk yapmak,vesaire vesaire,gibi daha çokca çoğaltabileceğimiz bir çok örnek bizlerin,örf adet gelenek ve göreneklerindendir..Ne yazıkki bütün bu saydıklarımın adeta kaybolmaya yüz tutması , geleceğimiz olan geçlerimizin bozulmasına sebep olmaktadır.İnsanların birbirine güven duyması için,önce birbirlerine inanıp,birbirlerinin kardeşliklerine arkadaşlıklarına ve dostluklarına güvenmeleri gerekmektedir.Bununla birlikte,insanlar birbirlerinin mal mülk,namus,şeref gibi unsurlarına sahip çıkmalı,başkalarının kendisine,kendisininde başkalarına inandığı ve güvendiği insan olma yolunda olmalıdırlar.Yaşadığımız dünyada tenolojik gelişmeler,bizleri birbirimize yakınlaştırdığı gibi,aynı zamanda uzaklaştırmaktadırda, bilgisayar,internet telefon,televizyon gibi kitle ulaşım araçları bizleri birbirimize daha yakın kılmaktadır.Cep telefonu ve internet aracılığı ile dünyanın her yerine ulaşarak sohbet etme imkanımız olurken,öte yandanda ailler ve dostluklar arsında gidiş gelişlerin yani ziyaretlerin bitmesine sebep olmaktadır.Günümüzde insan ilişkilerinde ,dayanışma,saygı,sevgi,sabır,fedakarlık,paylaşma, gibi toplum için önem arzeden konuların bitme noktasına gelerek,adeta çıkar ilişkilerinin, menfaat ilişkilerinin öne çıkması gözümüze çarpmaktadır.Aslında bu durum toplulumuzu yani hepimizi üzmektedir,çünkü dayanışmanın yerini,yozlaşma ve yabancılaşma almaktadır.. Değerli okurlar:Gelenek görenek örf adetlerimizi yaşatmak temennisiyle,saygılar sunuyorum.

Her duygunun yavan yaşandığı günümüzde, arkadaşlık olgusunun önemini hiç düşündünüz mü? Yüzeysel, menfaate dayanan insan ilişkilerinin yıpratıcılığının yaşattığı iç dünyamızda, bir dost kucağı aradınız mı? Bütün içten duygularınızla yaslanacağınız bir arkadaşa mutlaka ihtiyaç duymuşsunuzdur, Eğer hayatınızda dara düştüğünüzde moraliniz bozulduğunda, yanınızda böyle bir arkadaşınız varsa gerçekten şanslı sayılırsınız. Tutku abla emeğine yüreğine sağlık çok anlamlı ve güzel bir paylaşım.

Biliyorum hüzün bahçende solan güllerini.Açmadanda açmasanda gizlenmiş derdini.Kaçırsanda gözlerini.Hissediyorum yüreğinin titreyen sesini.Sessizliğin gölgesinde akıtılan gözyaşlarını.Bazen hüzünle sarılmış kafesin içinde çırpınan kuş gibi unutursun mutluluğun adını.Saksında bir çiçeğin gülüşünü dalda bir kuşun ötüşünü duyduğunda gönül dağından esen bir rüzgarı hissedeceksin kanatlarında.Ve masmavi gökyüzünün parlayan yıldızlarını ve güneşin doğuşunu gördüğünde.Umudun bittiği takatın tükendiğinde.Bir nefes gibi aralanacak yeni mutluluk kapısıSileceksin karamsarlığı sitemi benliğinden atacaksın bedeninden.Allahın rahmetini selametini alemin sonsuzluğundan.Tesellisi dost özünden.Unutma cansuyummm.

Bazen bir anlık susmanın anlatabileceği şeyleri saatler süren konuşmalar anlatmakta yeterli olamıyor. Bazen susuşlara saklanıyor sevgiler. bazen de nefretler. Her susuş beraberinde bir birlikteliği getiriyor yada ayrılığın soğuk duvarlarını örüyor araya. Söyleyecek, söylenmesi gereken çok şeyler olduğunda da susuyoruz çoğu zaman. Kendimize anlatıyoruz nedense karşıda ki dinlesin diye hazırladığımız hep ben le başlayan uzun cümleleri. Ve bitişlerde hep acabalar kalıyor aklımızda. Her şeyi bitiriyoruz kimi zaman tek bir söz söylemeden, açıklama yapmadan. Susuşlara saklanıyoruz yine. Bırakalım da onlar anlasın diye. Herşey bittiği zaman başlayan şeyler bazen güzel de olabiliyor ama hiçbiri sonsuza kadar sürmüyor. Sonsuz olacak bu defa diyerek başlanan her şey yarım kalıyor. Yarım hayatlarımıza bir de yarım insanlar ekliyoruz sonra. Ve her her seferinde savunmamız onları sonsuz sanmamız oluyor. Tükeniyoruz yavaşça Tüketiyoruz hayatı. Susuşlardan sıyrılıp yol oluşlara sığınıyoruz sonra. Gidiyoruz uzanıyoruz sonsuza. Her yolun vardır bir sonu deyip kendi sonumuzu keşfe çıkıyoruz. Vardığımız diğer yol ayrımları da aynı bizim gibi hepsinin üzerinde izler var geçenlerden ve hiçbirini silebilecek kadar kuvvetli bir rüzgar yok ortalıkta. Terk edilişler başlıyor sonra yapayalnız kalıyoruz. Kendi icimizdeki sessizliğe çakılıyoruz. Ve diplerde aruyoruz sonsuzları. Karanlık sarıyor bizi Karanlıkta buluyoruz geçmişe özlemi Hayatlarımızı bırakıp geçmişe dönüyoruz, geçmişler varediyoruz kendimize yaşanmamış yaşanması istenen. Ve artık yüzümüz yok, sesimiz yok, hayallerimiz yok. Cansız bedenlerde can çekişen ruhlarımız var sadece. Uzatmaları oynuyor ruhlarımız. Cocukken tertemiz beyaz bir sayfa olan Kalbimize ruhumuza, Aklimiza yazilan yerlesen yalnislari yasiyoruz. Ne kadar silmeye calissak izi kaliyor biryerlerde. Kirlendik, kirlettikEmanet olan ne varsa. Aklimizi duygularimiz kadar kullanmiyoruz. Yazdigimiz kadar düsünmüyor düsünecek kadar sanci cekmiyoruz. Son cümle ARIZALIYIZ.......