89 sonuç bulundu

Geri dön

Gidemedim

 
GİDEMEDİM
 
 

Saçlarımdan tırnaklarıma
 
yanlız seni sevdim

Gözlerimde geziyorsun

sensizlik ölümüş bilmedim

Nedendir bu ansızın gidişin

bende çözemedim

Kördüğüm olmuşken senin

için atan kalbim

Git dedin de gönül

kapından gidemedim

Azdırapla çileyi kendime

kardeş seçtim

Atılan her tokata açıları

sineme çektim

Düşe kalka geldim yolarına

isyan saymadım

Göz yaşlarım sel oldu da

elimi atıp silemedim

Git dedin de gönül



kapından gidemedim


 

 
Baktıkça resimlerine içim
 
eriyor

Bendeki sevda ateşi canımı

yakıyor

Aldı zaman seni ömrümden

çalıyor

İstesem de kanayan yaram



dinmiyor

Git dedin de gönül

kapından gidemedim



Ebedi mahkum oldu
 
gözlerim gözlerine

Anılarla yaşarım ben

kahrolsam kimene

Delisin derdin ya deliyim

ben sevgine

Kalbine bir mezar kazı göm

beni içine

Git dedin de gönül

kapından gidemedim


 



 
BiLeMeZSiN__
Cmt Oca 11, 2014 1:26 pm
 
Foruma git
Konuya git

Şekilcilik...

Şekilcilik
 

İnsanların literatüre geçmeyen en önemli felsefi akımlarından biridir şekilcilik.Şekilcilik o kadar ilerlemiştir ki geometrik versiyonu ders olarak okutulmaktadır.:PGünlük hayattaki şekilcilik ise daha çok fiziki yapı üzerine odaklanmaktadır.Şekilcilik sadece fiziki yapı olmamakla birlikte manevi olmayan tamamen maddesel öğeleri içerir.
 
Günümüzde malum insanlar maneviyattan uzaklaşıp.Ağlama ihtiyaçlarını bile sahte duygularla ve filmlerle gidermeye başladı.Hayatlarının içine baktığımızda insanların aslında ne kadarda duygudan yoksun yaşadıklarını görebiliriz.Bir çok duygu eskide kalmış  maalesef artık.Bazı duygularsa gizli saklı yaşanır oldu.Herkes bir parça yalnız bir parça mutsuz oldu.Maneviyattan uzaklaşıldıkça şekilciliğe iş vardırıldıkça insanların mutsuzluğu kat kat artar oldu.
 
Şekilcilik tv de vs o kadar işlenmeye başladı ki artık hepimize çok normal geliyor.Yemeklerin şeklini beğenmez olduk.Kıyafetlerimizi rüküş bulur olduk.Modaya uygun giyinmemiş diye eleştirir olduk.Nasrettin Hoca'nın ye kürküm yesini unuttuk.İnsandan çok şekle değer verir olduk.Ben bazen öğretmen arkadaşlarda bile görüyorum.Öğrencilerin çirkin güzel değerlendirmesini yaptıklarını.Bilmiyorum sorun bende mi?
 

xxxx da görüyorum,hayat içinde de görüyorum.Her yerde görüyorum bu şekilciliği.Bana battığı kadar kimseye batmıyor mu bu konu diye düşünüyorum.Neden insanları kıyafetine şekline göre değerlendiriyoruz.İnsanlığının hiç mi önemi yok.Ama başımız derde girdiğinde insani insanlara sığınıyoruz genelde.Öğrenmişiz işin görünüşte ,makamda vb bitmediğini.Ama gene de yapıyoruz.
Birde şekli olsun diye kasıntı takılanlar var onları hiç saymıyorum.Onlardan da bir daha ki sefere bahsederim artık.:)
TeLmA
Çar Oca 01, 2014 4:17 pm
 
Foruma git
Konuya git

Aslında Hiç Kimse Sevmedi..

Aslında hiç kimse sevmedi, Bir ben sevdim seni... ... Severmiş gibi değil, Kana kana sevdim seni. Tıka basa ...sevdim... Dolu dolu sevdim... Aslında kimse sevmedi seni, Sevmekten çekindi Oysa ben; Yana yana sevdim seni... Bile bile sevdim... Aklımdan zorum var gibi, Aklıma silah dayanmışcasına, Mecburmuş gibi, Ve başka çarem yokmuşcasına, Bir ben sevdim seni... Aslında bir sen sevmedin beni, Herkesi sevdiğin gibi... CAN YÜCEL
 
Ece
Çar Arl 25, 2013 9:03 pm
 
Foruma git
Konuya git

Benim Kalbime Bişey Olmuş.!

İnsanların yaptıklarına şaşırmamaya, umursamamaya, etkilenmemeye, hayal kırklığına uğramamaya, kimseyi kaybetmekten korkmamaya başladım. Sanki benim o duygusal ve kırılgan kalbimi söktülerKısa zaman öncesine kadar sevdiğim, güvendiğim, inandığım insanlardan gelen düşüncesizlik, kötülük, hainlik ve hatta utanmazlık temalı aksiyonlar beni fena incitirdi. Sonra birden; Sinan Akçıl’ın şarkısında dediği gibi “Benim kalbime bişey oldu”!
Benden sonrası tufan!Kimsenin yaptığı hiçbir şeye şaşırmamaya, umursamamaya, etkilenmemeye, hayal kırklığına uğramamaya, kimseyi kaybetmekten korkmamaya başladım. Sanki benim o duygusal ve kırılgan kalbimi söktüler, yerine de “Amaaan çok da umrumdaydı, benden sonrası tufan!” diye atan bir şey koydular.Bir yandan insanlardaki “hayal kırıklığına uğratma” potansiyeline karşı gamsız olmaktan memnunum... Karşılaştığım kötü ve olumsuz ne varsa su gibi akıp gidiyor üzerimden... Öte taraftan hayatı boyunca duygusal takılmış bu Hayalet’in dönüştüğü hali garipsiyorum. Bundan sonra hep böyle mi yani? Masum duygular ve herkesi kendi gibi sanan iyi niyetler olmayacak mı?
Masumiyet bir kez gidiyor...William Blake’in “Deneyim yitirdiğimiz masumiyetimizdir” sözü takıldı gözüme... Oradan aklıma geldi anlattıklarım... Hayatımıza ortak ettiğimiz bazı insanlar o kadar acımasız ve arsız olabiliyor, verdiğimiz değeri hak etmediklerini bize öyle deneyimler yaşatarak gösterebiliyorlar ki bir noktada masumiyet ister istemez tükeniyor. Hayal kırıklıklarını ve başkalarından kaynaklanan mutsuzlukları da yanına katıp bizden gidiyor, üstelik bir kez gitti mi bir daha dönmesi mümkün değil! Bu olgunlaşma işi böyle işliyor da iyi mi oluyor kötü mü, işte onu bilemedim!
TeLmA
Pts Arl 30, 2013 3:15 pm
 
Foruma git
Konuya git

Bana Yalan Söle Yeni Yıl...

Bana yalan söyle yeni yıl. Her şeyin daha iyi olacağını söyle. Bütün sıkıntıların geride kalacağını, şu yaşlı 2013 ile üzüntülerin biteceğini, gelecek günlerin çok parlak olacağını söyle bana ne olur. Çocuk olduğum zamanlar ne güzeldi. Annem babam bana en akıllı çocuk olduğumu, en güzel çocuk olduğumu, ilerde en güzel yerlerde olacağımı söylerlerdi. Bana dileklerini söylerlermiş de ben de sahi sanırmışım. Olsun, iyi etmişler de beni bir güzel avutmuşlar. Sonra, hayatın gerçekleri denen şeylerle karşılaşınca nasıl üzülmüştüm. Gerçekler çok üzücü oluyor. Kaldıramıyorum. Gerçekler ağır geliyor. İyisi mi sen bana yalan söyle. Zaten öyle yapıyorsun ya. Tam 31 Aralık gecesi saat 24’te geri sayım başlıyor. Aman da aman, yeni yılla giriliyor. Her şey nasıl da düzeliyor, nasıl da iyileşiyor. Dertler tasalar eski yılla gidiyor. Yaşasın yeni yıl. Aşk, para, mutluluk yeni yılla geliyor. Yaşasın yalanlar. Sen beni dinle: Bana yalan söyle.
***
Biz yalana alışığız yeni yıl. Başımızdakiler yıllardır bizi yalana alıştırdı. Biz de yalanla yaşamaya alıştık. “Bak gelirimiz arttı” diyorlar, inanıyoruz. Bizim gelirimiz artmıyor ama olsun, demek ki artmış diyoruz. “Memlekette demokrasi var” diyorlar, inanıyoruz. Ortada öyle bir şey görmüyoruz ama olsun, demek ki varmış diyoruz. “Adalete teslim ettik” diyorlar, inanıyoruz. Ortada adalet görünmüyor ama olsun, demek ki varmış diyoruz. “Yolsuzluk iddiaları bize komplo” diyorlar, biz inanıyoruz. Demek ki komploymuş diyoruz. “Marmaray Aksaray’da tasarlanmıştı” diyorlar, inanıyoruz. Biz inanırız. Büyükler ne söylerse inanırız. “Yalan da olsa söyle, hoşuma gidiyor” lafı bizim icadımızdır. Biz hoşumuza gitmeyen gerçeğin yerine yalanlar dinlemeye bayılırız. Yalanı çok severiz. Yalan dinleriz, yalan söyleriz, yalandan seviniriz, yalandan üzülürüz. Hayatımız yalan olmuş arkadaş.
***
Yeni yıl, bana yalan söyle. Yalan söyle ki, bu memlekette kendimi mutlu hissedeyim. Yalan söyle ki, sevgilimin beni hayat boyu seveceğine inanayım. Yalan söyle ki, bunca ahlaksızlığı ahlak sanayım. Yalan söyle ki, yıllarca okumanın işe yarayacağını düşüneyim. Yalan söyle ki, dürüst olmanın iyi olduğuna inanayım. Yalan söyle ki, kendimi bu yalanların içinde sanmayayım. Yalan söyle yeni yıl. Bana yalan söyle.
***
Bilir misin yeni yıl, yalanların renkleri vardır. Beyaz yalan, güya zararsızdır. İnsanı sıkışık durumlardan kurtarır. Mavi yalan vardır, sonsuz aşkın sadakatini söyler. Pembe yalan vardır, geleceğin çok güzel olacağı avuntusunu dile getirir. Kırmızı yalan vardır, can yakar, arkadan vurur. Kara yalan vardır, kara çalar. Eflatun yalan vardır, birisine kendini hoş hissettirir. Sarı yalan vardır, insanları birbirine katar. Sen bana hepsinden söyle yeni yıl. Yeter ki bana beni gösterme. Benim ne korkak olduğumu, benim ne çıkarcı olduğumu, gerçekleri görmemek için başımı kuma nasıl gömdüğümü söyleme bana. Sakın bana gerçekleri söyleme. Ağır gelir, kaldıramam. Sen bana yalan söyle... Ben de senin adını “yalan yılı” koyayım…  
TeLmA
Cum Oca 03, 2014 2:12 pm
 
Foruma git
Konuya git

Hayat Umut Ettiğin Kadardır...

Hayat " Umut " Ettiğin Kadardır


“ Acıya baş göz ettiğin kaç düş(üş)ün kaldı daha
Gecenin karanlığına bağdaş kurdum. Uykusuzum ve bir o kadar susuz. Acının başkahramanlığına soyun/durul/muş yüreğin kanarken nasıl susarım ki ben. Sus-mu-yorum.Yüreğinin “ ben “ kadar ki boşluğuna düşerken sen, nasıl bayramlık elbiselerimi giyerim ki. Dudaklarımı dudaklarımdan sökmeme izin ver. Bırak kanasın çığlıklarım. Seni iyi bilirim. Sonbaharı giyinir, tüm acıları kefenlersin yüreğine. Oysa oysa senin gözlerin değil miydi baharlarım ? Baharlarım solarken ben nasıl susabilirim ki ? Elimdeki tek yaşama gücüm olan cümlelerimi saklama yastığının gölgelerine. Bırak susmalar yürüsün üzerime. Giydirilsin kefen bedenime. İçindeki yangınların eteğine sirayet ederken su-sa-mam. Bıkmadın mı daha acıyı tek başına kucaklamayı ? Usanmadın mı karanlığın koynunda ağlamaktan ? Dön sevgili. Ayak uçlarının yörüngesini çevir sevdaya. Hazanlar yürüse de üzerine sen hayat denilen ipin ucunu hiç bırakma..Sakın bırakma.Düşsüzlüğünle suçsuzluğun muhakemesindesin yine. Tarafsızlığını yitirdin artık. Kendini tüketmekte , kendini asmakta o kadar ustasın ki, boynundaki tek bir iz yok. Kendini öldürmeye yeltendiğin yetmedi mi daha? Us`undan vazgeçmek, hayata yenilgini söylemek bu kadar basit olmamalı. Kendine kefen biçmekten vazgeç. Sırtlan hayatı omuzlarına. Bu zamana kadar hayatla nasıl mücadele ettiysen devam et. Boğma kendini, boğdurma yüreğini. Ölümün sadece senin bedeninle kalsa tamam. Seninle ölecek o kadar şey var ki ? Bari kendi için savaşmayacaksın, bari benim için, bari “ bizim “ için savaş. Yok olursan ardından seni takip edecek o kadar büyük ölümler var ki. Bir göç kadar devasa. Sakın kaybolma. Bir tesbihin imame`si düşünce ne hükmü kalır geride kalanların. Seninle kazandıklarım bu kadar aşikar iken gitme sonsuzluğa.. Düşerim.. Ezilirim.. Sonra ölüme gülümserim..Biliyorum çıkmaz sokakların, adressiz sorguların içinde çıldırmaktasın. Biraz da yorgun. Düşüncelerin bir uçurum ötesi. Duvar çökecek sanki. Sakın başını kaldırma göğe. Yürüyen bulutları üstüne geliyor zannedeceksin..Bir adım bile atma. Sonrası uçurum sevgili. Beni ve sana ait olanları bırakıp gitme ölüme Gözlerindeki sıcaklığa doyamamışken musalla taşının soğukluğu nerden çıktı sevgili.Ayaz kesse de ellerini, yüzünü esirgeme beni.Kıyma beni. Eğdirme başımı. Ezdirme gülüşlerimi. Ben seninle varoldum. Ya yanında beni götür, ya da beni de öldür.Senden mucizeler istemiyorum. Sadece yaşamanı, Yaşarken beni de yaşatmanı istiyorum.Ellerini uzat bana. Sonra da yüzünü hayata çevir. Ben umudun kıyısında, Ben hayatın koynunda, Seni bekliyor olacağım.. Hadi hayatın denilen ipin ucuna sarıl. Yoksa, Acıya baş göz ettiğin kaç düş(üş)ün kaldı daha ? Unutma; Hayat “ umut ettiğin “ kadardır..

 
TeLmA
Per Nis 04, 2013 3:56 pm
 
Foruma git
Konuya git

Re: Kelebek ile Papatya'nın Aşkı

Telma bu güzel paylaşım için tşkler. Emeklerine sağlık

Efe
Per Nis 11, 2013 1:09 pm
 
Foruma git
Konuya git

4Aralık Dünya Madenciler Günü





Bilindiği üzere 4 Aralık tarihi tüm dünyada olduğu gibi  ülkemizde de "Dünya Madenciler Günü" olarak kullanılmaktadır. Uzun bir süreden  beri ülkemizin belli başlı metropollerinde ve çeşitli maden işletmelerinde,  kutlanmaktadır. 4 Aralık tarihi, madenciliğin piri olarak kabul edilen Santa Barbara'ya adanmış  olup, Roma İmparatorluğu zamanında babasının gazabından kaçarak, madencilerin  çalışmakta olduğu bir mağaraya sığınan ve bu madenciler tarafından azize kabul  edilen Santa Barbara'nın aynı zamanda İzmit'te yaşamış olması ve efsanenin  geçtiği mekânların Anadolu olmasının da ayrı bir önemi vardır.
 






Madencilerin  koruyucu azizesi olarak kabul edilen Santa Barbara'nın 4 Aralık tarihinde bu  mağaraya yerleşmesi ve mağarada çalışmakta olan madencileri koruyor olması, önce  Anadolu'da daha sonrada Avrupa ve tüm dünyada "Dünya Madenciler Günü" olarak  kullanılmaktadır.
BİR HİKAYE
Yeşil gözlü genç kadın evinin mutfağıyla salondaki masamsı büyük sehpa arasında  mekik dokuyor. Her seferinde elinde iki tabakla mutfaktan dönüyor. Siyah ve  yeşil zeytin, beyazpeynir, kaşar peyniri, tereyağı, kendi yaptığı ev reçelleri,  dilimlenmiş domates, salatalık, biber, haşlanmış yumurta ve taze ekmekle masayı  donatıyor. Dokuz yaşındaki Melike Nur küçük adımlarıyla annesine yardım ediyor.  Becerikli karısının hamaratlığını gururla izleyen Musa Aydın, çaydanlığın  demliğini eline alıyor, ince belli bardakları yarısına kadar dolduruyor. Diğer  yarısını da sıcak su ile takviye ederken “Hadi Meryem, sen de gel otur artık”  diyerek kahvaltıya başlama vaktinin geldiğini bildiriyor. Meryem, kendi yarattığı görkemli sofraya otururken kocasına sevgiyle gülümsüyor.  Sonra domates tabağının üzerinde gezdirdiği tuzlukla birlikte Zonguldaklı  kadınların ortak kadersizliğini masaya serpiyor: “Madenci kızı oldum ama asla madenci karısı olmayacağım diyordum.” Meryem, belki de büyük konuştuğu için bir madenciyi sevip, evlendiğini  düşünüyor. Annesi ve ablalarıyla birlikte yaşadıklarını özetlerken, madenci  elbisesi yıkamamaya ahdettiğini söylüyor. Madenci karısı–kızı olmanın  çilesiniyse sona saklıyor: “Bir de ‘ocaktan bugün sağ çıkacak mı' korkusu...  Babamda bunu yaşadım, kocamda yaşamak istemiyordum. Ama kader işte bir  madenciyle evliyim, o korkuyu yine yaşıyorum!” Meryem'in korkusu, kocası Musa'yı  on üç yıl önce lise öğrencisi olduğu sırada yakalıyor. 3 Mart 1992 günü,  Zonguldak kömür havzasının iki yüz yıllık tarihindeki en büyük grizu patlaması  Kozlu'daki Uzun Mehmet kuyusunda meydana geliyor. O sırada sokakta  arkadaşlarıyla top oynayan Musa, koşarak ocağı tepeden gören arsaya geldiğinde  babası Mehmet Aydın'ın çalıştığı kuyudan alevler çıkmakta olduğunu görüyor:  “İnsan o ocaktan kimsenin sağ çıkamayacağını düşünüyor. Ama yine de bir umutla  işletmenin kapısına yığılıyorsunuz.” Tıpkı Gülsün Kaplangil gibi… Patlama sesiyle birlikte Türkiye Taşkömürü Kurumu  (TTK) Kozlu Müessese Müdürlüğü'nün kapısına yığılan kadınların en önünde o yer  alıyor. Sonra farklı bir nedenle önlerinde olacağı kadınların arasında, “ölüm  ocağı” kapısında umutla, “yaşıyor” haberi almak için bekliyor. Grizu patlamalarında ölen maden işçilerinin aileleriyle görüşüyoruz. Sabah  kahvaltısını şehit madenci oğlu Musa Aydın'ın evinde yaptıktan sonra Gülsün  Kaplangil'e gidiyoruz. Ortanca kızı Ceyhan'la birlikte yaşayan Gülsün, eşi Celal  Kaplangil'in bakım atölyesinde çalıştığı için olağanüstü bir şey olmadan “aşağı”  inmediğini söylüyor: “Kazanın olduğu gün ocağa inmesi gerekiyormuş. Birlikte  kahvaltı ettik. Karşılıklı oturup birer sigara içtik. Akşam yedi buçuk, sekizde  çıkacağını söyledi. Çıkarım dediği saatte grizu patladı!” Gülsün eşinin ölümünü ancak iki ay sonra kabul edebiliyor. O hale geliyor ki,  psikiyatrına “Beni uyutun, uyandığımda her şey yeniden başlasın” diye  yalvarıyor. Doktor ise “bunu ancak sen yapabilirsin” diyor. O da kendisine bir  uğraş buluyor: Şehit Madenci Aileleri inisiyatifini kuruyor. Kendi kocasıyla birlikte ocakta yanarak kömür haline gelmiş kömürcü eşlerinin  vicdanı oluyor. Bu türden facialarda acılar, olay anıyla sınırlı kalmıyor.  Tersine artçı acılar yola çıkıyor.  tüm madencilerimizin bu kutsal günlerini kutlar,  kazasız belasız günler dileriz.
Ece
Cum Arl 06, 2013 1:37 pm
 
Foruma git
Konuya git

Aklım Takıldı...


Aklım Takıldı . . .
 

Seni Düşünüyorum Yine

Aklım takıldı!Bir şey diyeceğim!Yok, yok demeyeceğim!Vazgeçeceğim! Aslında başka bir şeydi söylemek istediğim. Yazdım, sildim… Yazdım, sildim…
Seni düşünüyorum ne yalan söyleyeyim. Ama sorsan söylemem! Sen anla! Hisset ya da.Yormak istemiyorum artık hiç kimseyi. Yorgunum zira! Yeniden kurasım yok hiç, aşka dair cümleler. Kelimeleri yan yana getiresim yok bir de, kendimi anlatmak için. Sen anla!
Konuşmak istemiyorum kısaca. Konuşacak ne var ki? Benim sana gelene kadar ne yaptığım mı, senin bana gelene kadar ne yaşadığın mı? Saçma!Ne geçmişe aidim artık ne de geleceğe ve kaçırmak istemiyorum şu anı da, olmuşların, bitmişlerin, gelmişlerin, geçmişlerin laf kalabalığında. Olacakların, biteceklerin ve geleceklerin kurgusunda ya da…
Ama şimdi burada, seni düşünüyorum ne yalan söyleyeyim. Ama sorsan söylemem! Sen anla!Ne şu andan öncesi ne şu andan sonrası… Dedim ya; bir tek şu an’ın ciddiyetindeyim.
Hayallerim yok sana uzun uzun anlatabileceğim ama çok istersen kurarım tabi senin için ve illâ merak ediyorsan hatırlarım elbet canımın yanmışlığını da zira unutmuş değilim.
Ruhumda dikiş izlerim…Yeni bir alfabe arıyorum konuşabilmek için! Hiç söylenmemiş sözler duymaya ihtiyacım var, ve belki yeniden cümleler kurmaya ihtiyacım var, yetmiyor bildiklerim.
Şimdilik, baş edilir gibi değil içime çekilmişliğim…Sözlerini duyuyorum; düşüncemi zorlayan, aklımı sana uçuran. Her anlamaya çalıştığımda merak edilen oluyorsun. Anlamak istemiyorum merak etmekten korktuğum için!Yoksa buradayım yani, yörüngendeyim.Masallar tadındayım… Zehirli elma hevesindeyim! Bul beni! Lakin ne soru istiyor canım ne cevap. Ne bir beklentim var ne de bir söz verebilirim.Bulursan, sadece bulduğuna sevineceğim! Ve eğer geleceksen, seni burada bekleyeceğim.
Ama ben sana, gün dünü unutmadıkça ve beyaz sayfalar gibi olmadıkça ruhum, gelmeyeceğim…Özür dilerim bu kadar yorgun olduğum için!



TeLmA
Çar Mar 27, 2013 5:34 am
 
Foruma git
Konuya git

Adını koyamadığım sevdam...!

ADINI KOYAMADIĞIM SEVDAM
seviyorum seni senden habersiz
 
hayalimde tutuyorum ellerini
 
hayalimde geliyorum göz göze hep
 
bende seni diyeceğin günü
 
 
bekliyorum ve o gün gelecek
 
 
biliyorum hep uzaktan seyrediyorum
 
 
seni en çokta gözlerini her yere
 
 
bakıpta beni göremeyen gözlerini...
 
 
oysa sevgimi anlatmak isterdim sana
 
 
ne kadar büyük olduğunu ne kadar
 
 
özel olduğunu hani havayı içine
 
çekersin nefes alırsın yaşamak için
 
 
hani kana kana içersin ya suyu işte
 
 
öyle birşey... yaşamak vardı seninle
 
bu hayatı aynı duyguları hissetmek
 
vardı akşamdan kalma sohbetleri
 
uzatıp sabahlamak vardı günlerce
 
ama yoksun ki... bekleyeceğim seni
 
ömrüm yettiği kadar son nefesimi
 
verene kadar hatta daha ötesinde
 
bile bekleyeceğim elbet birgün
 
geleceksin adını koyamadığım
 
sevdam...

 
TeLmA
Per Mar 28, 2013 5:52 pm
 
Foruma git
Konuya git

Ömürden Bir Gün...


Ahhh o yorgunluk yok mu... Kimimiz bilgisayar karşısında şekilden şekile giriyor, kimimiz de koltuk köşelerine sinmiş cep telefonuyla mekandan bağımsız takılıyor. Karanlıklar içinde yüzümüze vuran bembeyaz bir ekran ve göz kapaklarına inat sabahlamaca...Hatırlar mısınız? Eskiden elektrikler kesilince korku hikayeleri anlatmak için yüzümüze ışık tutup böö derdik. Bir kuşak sonra roller nasıl da değişti değil mi? Şarzı bitenin son hız kan kaybettiği ve çılgına döndüğü bir dünya artık burası... Ama dikkat edilmesi gereken en önemlisi ne biliyor musunuz? 3-5 yıla kalmaz bu tempoyla hayat akışımızı baltalamak için yeterinde kendimizi yıpratmış olacağız. Kapıda anahtar unutmalar, atm'de kartı almadan gitmeler, aradığı kişiye ne diyeceğini unutanlar vb. Bazen diyet yapmak lazım... Emin olun ki kaçıracağımız tek şey incir çekirdeğini doldurmayan bilgiler. Kazanacağımız ise ömürden bir gün
Dunya__
Pzr Mar 02, 2014 3:45 pm
 
Foruma git
Konuya git

Merhaba Arkadaşlar...


Bazen bir resim bazen de
birkaç satır yazı ile birbirimize karşılıklı olarak misafir
oluyoruz. Tabii en
iyi şekilde karşılandığımızı umut ederek. Çünkü bizler
hoşgörülü yetiştirilmiş,
misafirini memnun etmenin önemine inanmış bir toplumuz.
Birbirimize olumlu
anlamda ne kadar çok faydamız olursa toplumsal yaşam
kalitemiz de artar. Sanal
alemin iyi dilekleri gerçek yaşama o kadar tesir etmese de
herkes kendinden
sorumlu bunu biliyoruz. Bu yüzden kendine yatırım yapan,
kendini eğitmekle
kalmayıp başkalarına da ışık olan herkese kapımız açık.
Benim gözümde hepiniz
öylesiniz. İyi ki varsınız... İyi ki bizimlesiniz...
Dunya__
Cum Mar 07, 2014 2:01 pm
 
Foruma git
Konuya git

8Mart Dünya Kadınlar Günü...


“Varlıkları ile yaşamın tüm alanlarında üretken olan, yaşamı yeniden üreten kadınlar, dünyayı değiştirme ve dönüştürme gücüne de sahiptir. İnsanlık tarihi boyunca, kadınlar adalet ve eşitlik mücadelesinin inançlı ve yılmaz savaşçıları olmuştur. Toplumsal ilerleme, kadınların içinde yer aldığı mücadeleler sonunda sağlanmıştır. Günümüzde 8 Mart, kadınların insan uygarlığına yaptığı katkıların anımsanması için kutlanması gereken bir gündür.
 
8 Mart, insan onurunu korumak adına, insanca koşullarda çalışma hakkının, çalışma sürelerinin düşürülmesi mücadelesinin, kadınların kararlılığı ve dönüştürücü gücünün açığa çıktığı bir olayın adsız kahramanlarını anma günüdür.
8 Mart, sadece kendi çocukları için değil, zor durumda olan bütün çocuklar için kaygılanan, ağlayabilen; açlığa, yoksulluğa, savaşa direnebilen kadınların günüdür.
8 Mart, üretkenliği, hakça paylaşımı, toplumsal adaleti ve barışı savunanların, barış diliyle konuşanların günüdür.
8 Mart, özgürlük ve hak mücadelesinde yanarak yaşamlarını kaybeden kadınların, uğruna öldükleri değerleri koruma günüdür.
8 Mart, Emekçi Kadınlar günüdür. Her türlü baskıya, zorbalığa, şiddete, kara töreye bedenleriyle karşı duranların, yaşamlarıyla bedel ödeyenlerin günüdür.
Bu yıl da, insan onurunu, emeğin kazanımlarını, özgürlükleri, üretkenliği, sevgiyi, barışı, eşitlik, dostluk ve dayanışmayı koruyup güçlendirecek; yaşanılır bir ülke inşaa edecek kahraman kadınlarımızın, Dünya Emekçi Kadınlar gününü kutluyorum.
Kadınların, doğası, inancı, iradesi ve kararlılığının, dünyada barışın yayılmasını sağlayacağına, dünyayı yaşanılır kılacağına inanarak, tüm dünya kadınlarını, insanlık için güzel bir gelecek öncesinde selamlıyorum. “
Dunya__
Pzr Mar 09, 2014 8:42 am
 
Foruma git
Konuya git

Anma...

Bugün 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü... 8 Mart 1857’de ABD’nin New York kentinde gerçekleştirilen büyük bir katliam nedeniyle düzenleniyor bugün... Yani aslında bir “kutlama” değil, “anma” günü... Greve çıkan dokuma işçilerinin üzerine kapıyı kilitleyen polis yüzünden, tam 129 kadın işçinin cayır cayır yanarak can verdiği gün, bugün!
Dunya__
Pts Mar 10, 2014 8:04 pm
 
Foruma git
Konuya git

Re: Dunya

Dunya__
Per Mar 13, 2014 12:03 pm
 
Foruma git
Konuya git

Re: Dunya

Dunya__
Per Mar 13, 2014 11:55 am
 
Foruma git
Konuya git

Re: Dunya

Dunya__
Per Mar 13, 2014 11:53 am
 
Foruma git
Konuya git

Dunya

Dunya__
Per Mar 13, 2014 11:46 am
 
Foruma git
Konuya git

İstiklal Marşı'nın Kabulünün 93 Yılı Kutlu Olsun...

Mehmet Akif tarafından yazılan İstiklal Marşı, 12 Mart 1921'de TBMM tarafından 'Milli Marş' olarak kabul edildi. Türkiye'nin  en zor günlerinde yazılan İstiklal Marşı halkın üzerinde en fazla mutabık kaldığı, aradan geçen bunca yıla rağmen heyecanla okuduğu bir metin oldu. İstiklal Marşı'nın kabul yıldönümlerinin resmen kutlanması için Türkiye Yazarlar Birliği öncülüğünde geniş bir gönüllü kuruluşlar topluluğu hükümetler ve Meclis başkanları nezdinde 1990'lardan itibaren teşebbüslerde bulundu. Nihayet TBMM, 4 Mayıs 2007'de güçlü bir adım attı, 'İstiklal Marşı'nın Kabul Edildiği Günü ve Mehmet Akif Ersoy'u Anma Günü' Kanunu'nu kabul etti. Böylece 12 Mart milli günler arasına girdi.
Dunya__
Cum Mar 14, 2014 11:20 am
 
Foruma git
Konuya git

Re: Dunya

Dunya__
Cum Mar 14, 2014 12:18 am
 
Foruma git
Konuya git

Re: Dunya

Dunya__
Cum Mar 14, 2014 11:01 am
 
Foruma git
Konuya git

Re: Dunya

Dunya__
Cum Mar 14, 2014 11:04 am
 
Foruma git
Konuya git

Re: Dunya

Dunya__
Cum Mar 14, 2014 11:06 am
 
Foruma git
Konuya git

Re: Dunya

Dunya__
Pzr Mar 16, 2014 12:48 pm
 
Foruma git
Konuya git

Re: Dunya

Dunya__
Pzr Mar 16, 2014 12:50 pm
 
Foruma git
Konuya git
cron