hiç birimiz aptal saf degiliz .. sadece bazen susuyoruz, bazende görmezden geliyoruz
bazen içimizde eziyoruz... belki kırmamak,belki kaybetmemek belkide başka çaremiz olmadığı için
kırıp dökenlerin umursamadan ezip geçenlerin yada sessizligmize kanaların unuttuğu bir şey var ...
herinsan bir yere kadar eğilebilebilir ,dayanabilir,susabilir. kaçarken duvarla karşılaşan kedi bile,
enson noktada döner şişinir ve tırnaklarını çıkarır , belkide ilk kez cesaretle saldırır
o yüzden kimse kendini kurnaz sanmasın, kimse kimseyi zavallı ve çaresiz görmesin, cepte bilmesin
gercek ahmaklıktır bu ...
...